🌺अनुभव १४७

"श्री "

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १४७)

एक संता वाचून, विचाराचे परिवर्तन, कोणी न करु शके आन. ( मानशास्त्रज्ञ महाराज भाग दोन)

जय गजानन! श्री गजानन महाराजांविषयी भक्तांना आलेले अनुभव संकलित करीत असताना, याची जाणीव झाली की, महाराजांनी अनेकांच्या शारीरिक व्याधी दूर केल्यात. अनेकांच्या प्रापंचिक इच्छा त्यांनी पूर्ण केल्यात. अध्यात्मिक अनुभव अनेकांना प्राप्त करून दिलेत. पारमार्थिक वाटेवर अनेकांना गती दिली. पण या सर्वांत एक फार महत्वाची गोष्ट लक्षात आली, ती अशी की महाराजांनी अनेकांना मानसिक आधार दिला आहे. अनेकांचं मन ताळ्यावर आणलं आहे. मनाला उभारी देऊन अनेकांना सुमार्गावर आणले आहे. याचा उल्लेख आपण मागील अध्यायात केला आहे. अर्थात मागील अनुभव क्रमांक १४६ मधे हा उल्लेख आला आहे. त्यात आपण महाराजांनी भक्तांच्या प्रार्थनेला साद देऊन लहान मुलांच्या मनाला सुमार्गी वळविले हे दोन अनुभवातून पाहिलं, त्याच क्रमात आज ' मन ' परिवर्तनाचा एक अनुभव पाहू.

मनाच्या जखमा दिसत नाहीत असं म्हणतात. खरं आहे! आणि त्याचवेळी हेही खरं आहे की मनाच्या नेमक्या वेदना कुणी व्यक्त करू शकत नाही. याच कारणाने एखाद्याच्या मनाला ट्रीटमेन्ट देणं फार कठीण काम आहे. म्हणूनच पंधराव्या अध्यायात गजानन महाराजांनी श्रीधर काळेंचं मन परिवर्तन केलं, त्यावर दासगणू महाराजांनी म्हटलं आहे. ' एक संतावाचून, विचाराचे परिवर्तन, कोणी न करु शके आन, सत्य एक त्यांनाच कळे.' .. सद्गुरू अंतर्बाह्य सर्व जाणून असतात. त्यामुळे ते भक्तांच्या मनालाही योग्य मार्गावर आणू शकतात. त्याचीच ही कहाणी !

मध्यंतरी रेणूका सांगत होती. ' काका, जय गजानन! मला माझ्या आत्ते भावाविषयी तुम्हाला काही सांगायचं आहे. काका त्याच्या नावाविषयी आपण फारसा विचार न करता त्याला राजू म्हणू या! कारण दारुच्या पूर्ण आहारी गेलेल्या, संस्कार विसरून, संसार विस्कळीत केलेल्या एकाला गजानन महाराजांनी सुमार्गी वळविले त्याची ही कथा आहे....

राजू माझा आत्ते भाऊ. तीन भावांमधे मोठा. मुळात सात्विक वृत्तीचा. आत्या आणि तिचे मिस्टर दोघेही अत्यंत सज्जन. राजूला छान नोकरी लागली. यथावकाश लग्न झालं. मोठी मुलगी, लहान मुलगा. एकत्र कुटुंब. घरची परिस्थिती सधन. म्हणजे सर्व काही चांगलं. पण म्हणतात ना की ' दैव देते आणि कर्म नेते. ' तसंच झालं. राजूचा नोकरीत विविध लोकांशी संपर्क यायचा. त्यांची कामं लवकर होणं न होणं, याच्या हाती थोडंफार होतं. मग पैशाचा मोह सहजासहजी कुणाला टाळता येतो? घरचं सगळं चांगलं असताना, दोन पैशाचा मोह होण्याची काही गरज? पण एकदा मती फिरली की झालं. मग सुरुवातीला थोडे पैसे घेऊन. नंतर हळूहळू ' साहेब चला जरा खाणं पिणं करू. ' मग काय? ' खाणं म्हणजे पैसा आणि पिणं म्हणजे दारू! ' पहिले फुकटात मग स्वतःच्या पैशाने. अशा वेळी वेळीच आवरलं तर ठीक असतं. पण एकदा का व्यसनाच्या आहारी गेलं की, दिवस काय? रात्र काय? सकाळ काय? संध्याकाळ काय? तिन्ही त्रिकाळ फक्त दारू. कामावरचं लक्ष पूर्ण उडालं. गाव लहान असल्याने गावातील बहुतेकांना राजूचं घर माहिती. मग कुठेतरी पडलेल्या राजूला कुणी तरी घरपोच करायचं. व्यसनाधीन माणसाला कशाचं भान असणार आहे? माय-बाप नाही, नातेवाईक नाही, मुलगी नाही, मुलगा नाही कशाचीच शुध्द नाही. घरच्यांनी, आप्तांनी खूप समजावलं. नोकरी जवळपास सुटल्याची वेळ आली. पोटावर, पचनावर परिणाम होऊन, लिव्हर बिघडून शरीर कृश झालं. कपड्याचं भान नाही, घरच्यांनी बोलणं टाकलं. अशात पायाला जखम झाली. औषध घेईना, अन्न जाईना. डाॅक्टरांनी सांगितलं असंच राहिले तर जखमेला गॅगरीन होण्याची शक्यता आहे आणि खाल्लं नाही तर शेवटचा दिवस दूर नाही. आता घरच्यांचा राजूमधील रस संपला.तो एका खोलीत पडून राहणार. मी हे सगळं ऐकून होते. जाणून होते.

अशात जागतिक पारायण दिनाच्या निमित्ताने गावात श्री गजानन विजय ग्रंथाचं पारायण होतं. मी तिथे गेले होते. तिथे मला स्वाती मॅडम भेटल्या त्यांच्याकडून मी श्री गजानन महाराजांविषयी भक्तांना आलेल्या अनुभवांचं पुस्तक, ' श्रीगजानन अनुभव ' घेतलं. मी आतुरतेने वाट पाहत होते ते पुस्तक मी घरी नेऊन उत्सुकतेने वाचून पूर्ण केलं अन् मला आठवलं आत्या ' गजाननविजय ' चं पारायण करीत असे. मी ते पुस्तक आत्याला मिळण्याची व्यवस्था केली. आत्याला म्हटलं आत्या तू आपली समस्या गजानन महाराजांना सांग. इतक्या लोकांना महाराज पावलेत, आपल्यालाही पावतील. आत्याने ते लगेच वाचून पूर्ण केले आणि महाराजांनी तिला काय प्रेरणा दिली तर तिने ते पुस्तक राजूच्या उशाशी ठेवून दिलं. पहिले तर राजूनं त्याकडे पूर्ण दुर्लक्ष केलं. पण दोन दिवसांनी आत्याला लक्षात आलं, राजू ते पुस्तक वाचतो आहे. राजूने दोन दिवसात ते पुस्तक वाचून पूर्ण केलं. ते अनुभव काय वाचलेत तर राजूमधे हळूहळू परिवर्तन होऊ लागलं. प्रथम त्याला आठवलं की तो पूर्वी गाडी करून, घरच्या सर्व लोकांना घेऊन शेगांवला जात असे. निदान वर्षातून दोन ट्रीप तर ठरलेल्या होत्या. त्या वेळी एकदा त्याने शेगांवहून महाराजांचा फोटो आणला होता. तो आठवून त्याने आईला म्हटलं आई मला महाराजांचा तो फोटो हवा आहे. फोटो खोलीत आला. दुसरे दिवशी हळूच अंगणातील झाडांची फुलं आणून राजूने महाराजांच्या चरणांवर ठेवली. राजू आईला म्हणाला, आई, महाराजांचे असेच अनुभव असतील तर मला आणून दे. आता राजूने महाराजांसमोर उदबत्ती लावणं सुरू केलं. तीर्थ आणि अंगारा पायाला लागू लागला .राजूच्या पोटात दोन घास प्रसादाचे जाऊ लागले. दारुची जागा तीर्थाने घेतली. अंगात शक्ती येऊ लागली. जो चार पावलं चालू शकत नव्हता, त्याचं चालणं सुरू झालं. त्याला पूर्वकाळ आठवला. महाराजांच्या भेटीची ओढ लागली. महाराजांसाठी तळमळ सुरू झाली. लाॅकडाऊनच्या काळात राजू शेगांवला पोहोचला.मंदिराच्या त्या बंद दाराशी माथा टेकवून राजूने महाराजांच्या नावाने टाहो फोडला. डोळे भरून आले ,डोळ्यातून घळघळ पाणी वाहू लागलं आणि बरेच अंशी देह आणि मन दोन्ही शुध्द झाले. का होणार नाही? पश्चात्तापाने दग्ध झालेल्या मनाची ती हाक होती.

रेणुकाचं बोलणं थांबलं, मग म्हणाली ,आता चांगलं होतं आहे. तो खूपसा सावरला आहे. कोरोना काळाचा फायदा मिळून नोकरी टिकून राहिली. बहुतेकांनी त्याला माफ केलं आहे. नाही म्हणायला मुलाच्या मनात थोडी अढी आहे. बघूया काय होईल ते!

तिला म्हटलं मुलाच्या मनात असणारी अढी कदाचित गजानन महाराजांची योजना असावी, कारण ती सल राजूच्या मनात असली तर होणारा पश्चात्ताप त्याला सरळ मार्गावर ठेवण्यात आवश्यक असू शकेल. बाकी महाराजांची योजना कुणाला कळली आहे? राजूला म्हणावं आता महाराजांनी सुमार्गी वळविलं आहे तेव्हा निश्चिंत रहा सर्व ठीक होईल. पण यातून आपण एक गोष्ट शिकायलाच हवी ती म्हणजे भक्तांनी वाममार्गाला गेलेलं आणि गैरव्यवहारापासून कमावलेलं महाराजांना चालणार नाही. तेव्हा महाराजांचा विठोबा घाटोळ व्हायचं की बाळाभाऊ व्हायचं हे ज्याचं त्यानं ठरवावं. बाकी काय? श्री गजानन! जय गजानन! श्री गजानन!जय गजानन!

शब्दांकन-- जयंत वेलणकर 9422108069

🌸आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

अवश्य वाचा श्रीगजानन अनुभव पुस्तक

भाग एक यात एकूण बावन्न अनुभव आहेत फक्त रुपये पन्नास

भाग दोन यात एकूण बावन्न अनुभव आहेत (५३ते १०४) फक्त रुपये पन्नास.

....................................