🌺अनुभव १७७ -सद्गुरूंसारखा असता पाठीराखा

"श्री "

गजानन महाराज की जय! (🌺अनुभव १७७)

सद्गुरूंसारखा असता पाठीराखा

जय गजानन! असं म्हणतात, परमार्थ मार्गात योग्य वेळ आली की सद्गुरु तुम्हाला योग्य मार्गदर्शन करतात आणि मग सद्गुरुंसारखा असता पाठीराखा इतरांचा लेखा कोण करी? अशी आनंदाची स्थिती निर्माण होते. त्यातही समर्थ सद्गुरु श्री गजानन महाराजांनी त्यांच्या अस्तित्वाची जाणीव भक्तांना करून दिली तर मग काय? 'आनंदाचे डोही आनंद तरंग' गजानन महाराजांनी मार्गदर्शन करून मला शेगांवच्या वाटेवर चालायला शिकवलं , ही माझ्या जीवनातील भाग्याची गोष्ट!

मी उत्तम रामचंद्र देवकर, मु. पो. कळाशी, ता. इंदापूर ,जि. पुणे. मी पाटबंधारे विभागात मुकादम म्हणून कार्य करीत होतो. कळाशीला आमचं दोन एकर शेत आहे. त्यात आम्ही ऊसाचं पीक घेतो १९९२~९३ च्या सुमाराची गोष्ट. धरणाच्या पाण्यात शेतीचं काम होत होतं. उन्हाळ्यात लाईट नाही तशात पाणी कमी पडून ऊसाचं पीक जळायला लागलं. आम्ही तीन एच.पी चा पंप घेतला होता. माझ्या ड्युटीची वेळ सकाळ ते संध्याकाळ असल्याने घरचे लोक पाणी देण्याकडे लक्ष द्यायचे. पंपाला प्रेशर कमी पडल्याने घरच्यांनी पाच एच.पी. ची नवीन मोटर बसवण्याचा आग्रह केला. म्हणून आम्ही नवीन मोटार बसवली, पण ती मोटार वारंवार जळू लागली. परिणामी डोक्याला मनस्ताप आणि खर्च, अशा चक्रात सापडलो. हे सर्व प्रेशर च्या समस्येतून होत आहे, हे मला कळत होतं, पण घरच्या मंडळींनी आग्रह केला की जवळ 'राणणी' गावातील पंडीत कडे आपण याविषयी विचारून येऊ. त्याप्रमाणे मी आणि आमचे घरचे मंडळी दोघंजण पंडीत कडे गेलो, पण त्यांनीही अर्थात तेच सांगितलं. मग थोडं उदासीनतेनेच आम्ही परत फिरलो. वाटेतील रस्ता म्हणजे शुष्क झालेल्या कालव्याच्या बाजूने तुरळक झाडे, झुडपं असलेली वाट. आम्ही आगे मागे चालत साधारण अर्धा किलोमीटर आलो असू, आजूबाजूला कुणीही नव्हतं. अचानक पांढरे शुभ्र कपडे, धोतर, नेहरू शर्ट, कपाळावर गोपीचंदनाचा टिळा, खांद्यावर शबनम बॅग. असा एक उंचपुरा माणूस आमच्या मागून आला. 'राम' 'राम' वगैरे झालं आणि त्याने मला विचारलं कोठे गेलता? त्याला पंपाविषयी सांगितल्यावर तो बोलला, अरे, असं कर, तू शेगांवला जा! मी विचारलं, शेगाव कुठे आहे? म्हणाला, बुलढाणा जिल्ह्यात. मी म्हटलं, भूगोलात मी वाचलंय. जाईन शेगांवला. मग आम्ही बोलण्यात गुंतलो. बोलता बोलता थोडा मागे पडला. मला आवाज येईना म्हणून मागे वळून पाहिलं. तर कुणीच नव्हतं. मी मनोमन निर्णय घेतला की शेगांवला जायचं. आश्चर्य म्हणजे तेव्हा आमचा पगार थोडा अनियमितपणे होत होता. पण त्या महिन्यात लगेच पगार झाला आणि आमचं शेगांवचं नक्की झालं. पुढे गजानन महाराज परिचयाचे झालेत. शेगाव परिचयाचं झालं आणि गजानन विजय ग्रंथ ही परिचयाचा झाला. हळूहळू शेगांवला जाण्याची इच्छा व संख्या वाढू लागली. एका शेगांव वारीत 'श्रीगजानन अनुभव' पुस्तकं पदरात पडलीत. त्यातील अनुभव वाचून गजानन महाराजांविषयी निष्ठा अधिक दृढ झाली आणि मनात प्रबळ इच्छा निर्माण झाली की, शेगांवची पायी वारी करावी. कळाशी--शेगांव अंतर ५५० किलोमीटर आहे. करमाळा-जामखेड- बीड- गेवराई -अंबर- जालना- चिखली- खामगाव- शेगांव. असा प्रवास, "ओम श्री गजानन महाराज की जय" असा जप मुखाने करीत एकट्याने चालावं, असं मनात आलं. आमच्या गावांत 'मनोहर गायकवाड' म्हणून एक जण आहे. त्याच्याजवळ सहज विषय काढला तेव्हा तो बोलला, 'मी सामान सायकलवर ठेवून सायकलने तुझ्या आगे-मागे असेन.' वास्तविक त्याच्या पायात बराचसा प्रॉब्लेम असूनही त्याने निश्चयाने सोबत चलण्याचा निर्णय घेतला. घरचे लोक माझ्या या निर्णयावर फारसे खुश नव्हते. थोरला मुलगा सुमित तर बोलला, त्या मनोहरचा तुम्हाला काय आधार? तुम्ही एकटेच आहात. हे अति धाडसाचं आहे. त्यावर मी घरच्यांना ठणकावून बोललो.' मी एकटा नाही. गजानन महाराज माझ्यासोबत आहेत'.

फेब्रुवारी २०२०, माझ्या वयाच्या पासष्ट व्या वर्षात, मी गजानन महाराजांना मनात सोबत घेऊन, शेगांवच्या दिशेने पाऊल उचललं! वाटेतील गावांमधून माझ्या लहान मुलाच्या काही ओळखी होत्या. ओळखीच्या लोकांना सांगून प्रतिदिवशी आमची त्या त्या गावात राहण्याची सोय होणार होती. मी मार्गावर चालू लागलो. घरून निघणं सोपं व्हावं म्हणून मी घरात सांगितलं तर खरं, की महाराज सोबत आहेत. पण मार्गक्रमणात माझ्या मनात द्वंद्व सुरू झालं. मी महाराजांना कळवळून प्रार्थना करू लागलो. म्हणू लागलो, महाराज तुमच्या सोबतीचा काही दाखला द्या. मला 'श्रीगजानन अनुभव' पुस्तकात एका प्राध्यापकांचा अनुभव आठवून , त्याच धर्तीवर मी बोललो. महाराज मला आज वाटेत, एखादी नोट सापडू द्या. त्या गोष्टीने माझ्या मनाला उभारी येईल. माझा आत्मविश्वास वाढेल. मी चालत होतो. वाटेत सिमेंट रोडचं काम सुरू होतं. नवीन होत असलेल्या रस्त्यावर पाणी टाकून पोती पसरविण्यात आली होती. त्यावरून मी चालत होतो. मनोहर बाजूने बराच दूर होता. अचानक माझी नजर चमकली. पसरलेल्या पोत्यावर दहा रुपयाची नोट समोर मला दिसली. सुनसान रस्त्यावर कुणीही नव्हतं. मी ती नोट उचलली डोळे भरून आले हुंदका आवरला, डबडबलेल्या डोळ्यांनीच घरी फोन लावला.आत्मविश्वासानी महाराज सोबत आहेत अशी ग्वाही दिली. आता पावलांनी विलक्षण गती पकडली होती. बरोबर बाराव्या दिवशी आम्ही शेगांव गाठणार होतो. आदल्या रात्री खामगांवला पोहोचलो. आधीच्या गावात आमची व्यवस्थित सोय झाली होती पण खामगावांत कुणीही ओळखीचं नव्हतं.इतक्या दिवसांच्या चालण्याने जीव थकून गेला होता. केव्हा एकदा आडवं होतो असं झालं होतं. विश्रांतीचं कुठलंही ठिकाण नजरेत नव्हतं. समोर पाहतो तो स्मशानभूमी होती. आतून काय वाटलं कोण जाणे? सरळ आत शिरून तेथील माणसाला विचारलं त्यानं अंगणवजा जागेकडे बोट दाखवून निजण्याची अनुमती दिली. मनोहर नाखुश होता पण त्याचाही नाईलाज झाला. भगवान शंकराच्या क्षेत्रात गजानन महाराजांचं नाव घेत आम्ही निद्रिस्त झालो. बाराव्या दिवशी सकाळी दहा वाजता शेगांव गाठलं आणि उत्स्फूर्तपणे जयघोष केला.' बोलो श्री गजानन महाराज की जय!' शेगांवला तीन दिवस थांबून पारायण गृहात गजानन विजय पारायण करून माघारी फिरलो.

गजानन महाराजांची लीला बघा. त्यादिवशी मला शंकराच्या क्षेत्रात निजवलं आणि आज आमच्या कळाशीला वीस बाय साठ च्या जागेत गजानन महाराजांचं मंदिर उभारल्या गेलं आहे. ध्यान धारणा केंद्र आहे. मंदिराच्या बांधकामाच्या वेळी, तेथील अनेकांना महाराजांनी जाणीव करून दिली की महाराजांचं बांधकामाकडे लक्ष आहे. माझं भाग्य, की आज मंदिरात, झाडणं, पुसणं, गुरुवारचा प्रसाद वगैरे कामात महाराज माझ्याकडून सेवा करवून घेत आहेत. त्या पायी वारीत मी एकटा निघालो होतो. आज आजूबाजूच्या गावांतून मिळून ,आम्हा भक्तगणांना तीन बसेसची आवश्यकता भासते. तीन बसेस करून आम्ही शेगांवला जात असतो. अर्थात मला मनातून पूर्ण जाणीव आहे की, सद्गुरुंसारखा पाठीराखा असल्यामुळेच ही सर्व प्रगती शक्य होत आहे. लिहिण्याच्या ओघात सांगायचं राहिलं, ते सांगतो. शेगांव वारी करून आलो आणि पंपाचं काम एकदम सुरळीत सुरू झालं. आता जेव्हा केव्हा पंपाचा आवाज कानावर येतो, तेव्हा मला भास होतो. जणू काही तो पंप म्हणतो आहे श्री गजानन! जय गजानन! श्री गजानन! जय गजानन!

🌺अनुभव.. ऊत्तम रामचंद्र देवकर

कळाशी, ता. इंदापूर, जि.पुणे

शब्दांकन- जयंत वेलणकर

9422108069

🌸आपल्याजवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

अवश्य वाचाल श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग एक दोन व तीन सहयोग राशी प्रत्येकी मात्र पन्नास रुपये.

(एमेझाॅन वर उपलब्ध)

गजानन महाराजांवरील भक्तीत वाढ होऊन भक्त महाराजांकडे वळावे व महाराजांनी सर्वांचं भलं करावं! या उद्देशातून प्रसिद्ध केलेली ही पुस्तकं आपण संबंधितांना भेट पण देऊ शकाल. जय गजानन.