🌺अनुभव १७९ -- चालो वाटे आम्हा तुझाची आधार

"श्री"

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १७९)

चालो वाटे आम्हा तुझाची आधार

जय गजानन! ३० मार्च २०२० ची ती भयाण रात्र.

जीव मुठीत धरून केलेला तो प्रवास. प्रचंड दडपणाखाली झालेला तो प्रवास अजूनही आठवला की अंगावर शहारे येऊन मन अस्वस्थ झाल्याशिवाय राहत नाही. आमचं राहणं सोलापुरात. मी, रश्मी सचिन दातार . मला आठवतं २३ मार्च २०२० हा आपल्या सगळ्यांच्या आयुष्यातील न विसरता येणारा दिवस. कोरोनाच्या निमित्याने त्यादिवशी संपूर्ण देशात लाॅकडाऊन लावण्यात आलं. त्याच्या दोनच दिवस आधी, म्हणजे, २० मार्चला, मी, माझे मिस्टर आणि मुलगी श्रिया, कर्नाटक मधील 'चिकोडी' गावात माझ्या नणंदेच्या घराच्या वास्तुपूजनासाठी गेलो होतो. प्रवासाला निघताना नित्याप्रमाणे गजानन महाराजांना नमस्कार करून, 'चला महाराज, 'चिकोडीला' जायचंय, चला निघूया.' अशी प्रार्थना करून घरच्या 'मारुती वॅगनार' ने आम्ही प्रवासाला निघालो.

गजानन महाराजांना प्रार्थना करण्याची माझी सवय नित्याचीच. याचं कारण, अगदी लहानपणापासून मी माझ्या आईला श्रीगजानन विजय ग्रंथाचे पारायण करताना पाहिलं होतं. त्यामुळे आपोआपच माझ्याहीसाठी 'श्रीगजानन विजय ग्रंथ पारायण' हा नित्याचा भाग होऊन बसला. गजानन महाराजंच आपलं रक्षण करणार! ही मनात दृढ धारणा. त्यामुळे, 'जे होणार ते त्यांच्या इच्छेने'. या विचाराने त्यांचा आशिर्वाद घेऊन निघण्याचा प्रघात. त्यानुसार आम्ही 'चिकोडी' साठी बाहेर पडलो. 'सोलापूर--चिकोडी', हे साधारण अडीचशे, पावणेतीनशे किलोमीटरचं अंतर. नणंदेने चिकोडी गावाजवळ 'नेज' गांवी घर बांधलं. साडेपाच, सहा तासांचा प्रवास पूर्ण करून बेळगांव मार्गे वास्तुपूजनाला पोहोचलो. वास्तुपूजनाचा कार्यक्रम नीट पार पडला. पण पुढे परिस्थिती अशी काही बदलेल हे स्वप्नातही वाटलं नव्हतं. पण बदलली. आम्ही कर्नाटकात अडकलो. त्यावेळी मी सोलापूर विद्यापीठात सहाय्यक प्राध्यापक म्हणून कार्यरत होते. लॉकडाऊनमुळे व्यवहार ठप्प झालेत. पण 'वर्क फ्रॉम होम', चे निर्देश मिळाले होते, मला ऑनलाईन वर्ग घ्यावे लागणार होते. पंचाईत अशी झाली की, माझी सर्व पुस्तकं सोलापुरात. पुस्तकांशिवाय मी शिकवणार ते काय? आम्हाला सोलापुरात परतणं भागच होतं. पोटापाण्याचा प्रश्न. दिवसभर टेन्स वातावरण. प्रत्येकाच्या मनातील भीती जनातही प्रतिबिंबित होत होती. 'रस्त्यावरील माहोल' काही बाहेर निघण्यासारखा नव्हता. पण हो, नाही, करत मनाची हिम्मत बांधून, 'नो चेक पोस्ट नो टोल' असा रस्ता गुगल वरून शोधण्याचा प्रयत्न केला आणि आम्ही ३० मार्च २०२० ला मध्यरात्री, ताई व जिजाजींचा निरोप घेऊन चिकोडी गाव सोडलं. मनात सतत गजानन महाराजांचा धावा आणि रामरक्षा पठण सुरू होतं. आता सुरू झाला, 'प्रवासाचा थरार'. तेव्हा दुपारीच रस्ते सुनसान असायचे. तर रात्रीची कहाणी काय विचारता? भीषण शांतता. रस्त्यावर कुणीही नाही. जेव्हा आम्ही मुख्य रस्त्याला लागलो तिथे एक 'चेक पोस्ट' होतं. मात्र तिथे कोणीच नव्हतं. मिस्टर खाली उतरले. बॅरीकेड अलगद बाजूला करून आम्ही पुढे निघालो. आता रात्रीचे अडीच वाजले होते. त्यातही, आतून जायचं असल्याने आम्ही मुख्य रस्ता सोडून गावांमधून शिरलो होतो. जत, कवठे महांकाळ, सांगोला, मंगळवेढा, डोणगांव, सोलापूर साधारण अशी गावं होती. एका ठिकाणी रस्ता बंद झाल्यासारखा झाला. कुठे जावं काहीच कळेना. अचानक तिथे एक माणूस भेटला. वाटेत भेटलेला पहिला माणूस. डोक्यावर टोपी, धोतर, झब्बा, हातात काठी, कपाळावर पंढरपुरी बुक्का. जणू आम्हाला रस्ता सांगायला थांबलेला. तो म्हणाला वाट अवघड आहे पण मार्ग नक्की सापडेल. मी सांगतो त्या वाटेने जावा! आम्ही त्या दिशेने निघालो. आता श्रिया मागील सीटवर निजली होती. त्यामुळे गाडीतही शांत शांत वाटत होतं. खेड्यातील अरुंद रस्त्यावर पाट्या नाहीत. सारच अधांतरी. रस्त्यावर अंधार, अचानक खडखड आवाज आला. गाडी एका नांगरून ठेवलेल्या शेतात शिरली होती. मागे फिरायला स्कोप नव्हता. हिमतीने महाराजांचं नाव घेत गाडी समोर दामटली. अर्धा एक किलोमीटर वर पुन्हा रस्त्यावर आलो. काही किलोमीटर समोर जातो तो रस्ताच दिसेना. कुणाला विचारावं? अचानक एक माणूस समोर आला. वाटेत भेटलेला दुसरा माणूस. डोक्यावर टोपी, धोतर, झब्बा, हातात काठी, कपाळावर बुक्का. जणू आम्हाला रस्ता सांगायला थांबलेला. त्याने दिशादर्शन केलं. म्हणाला, इकडून जावा. आम्ही समोर निघालो. आता रस्ता जरा बरा होता. सहज पेट्रोलच्या काट्याकडे नजर गेली. दिसलाच पेट्रोल पंप तर पहा, म्हणून गाडीला गती दिली. काही किलोमीटर वेगाने कापलेत. आता उजाडू लागलं होतं. मी मनात, ' महाराज सुखरूप न्या' 'पेट्रोल मिळू द्या.' अशी प्रार्थना करीत होते. पेट्रोल पंप दिसला, पण शुकशुकाट. निर्मनुष्य. पाहु तर खरी! म्हणून पंपापाशी गाडी नेली आणि मागून एक माणूस अचानक समोर आला. वाटेत भेटलेला तिसरा माणूस. डोक्यावर टोपी, धोतर, झब्बा, हातात काठी, बुक्का. म्हणाला, मी केवळ पाचशे रुपयांचं पेट्रोल देऊ शकेन. आमची अशी भावना झाली की आम्हाला पाचशे रुपयात पुरेसं पेट्रोल मिळालं.

आता दिवस निघाला होता. लख्ख उजेडात दर दहा,पंधरा किलोमीटरवर गांव लागत होतं. मात्र आता अंधाराची भीती जाऊन एका वेगळ्या भीतीने मनावर कब्जा केला होता. वाटेत अडथळा न येता सुखरूप घरी पोहोचणार का? पुढे काही प्रॉब्लेम तर येणार नाही ना? आपण तब्येतीने धडधाकट असताना, नको ती अडचण तर 'ही' परिस्थिती निर्माण करणार नाही ना? त्या काळात अशा परिस्थितीतून जे गेलेत, त्यांना माझ्या मनाची अवस्था समजू शकेल. अशात खिडकीतून बाहेर नजर गेली आणि मनाला नकळत दिलासा मिळाला. बाहेर अगदीच तुरळक माणसे होती. पण त्यातील काही चेहरे तेच होते, जे आम्हाला रात्री दिसले होते. अचानक ओठांवर आलं 'गजानन महाराज की जय!' क्षणात एक विचार मिस्टरांच्या मनात डोकावला, कदाचित कुणीतरी त्यांना सुचविलं, 'गावांत शिरण्याआधी तुझ्या मित्राचं शेत आहे, तिथे मित्राला बोलाव. तो तुला सुखरूप घरी नेईल. त्याचा तुला फायदा होईल.' त्याप्रमाणे यांनी मित्राला खरंच फोन केला आणि मित्राने आमची जबाबदारी स्वीकारली. घरी पोहोचता, पोहोचता मनात महाराजांना म्हटलं महाराज भाऊ कवंराला 'व्यतिपात' या विपरीत योगावर बाहेर जाऊ द्यायचं नव्हतं तर तुम्ही शेगांवच्या शिवारातच फिरवत ठेवलं आणि इथे आमच्या प्रार्थनेला धावून, आतल्या रस्त्याने, अगदी फिरवत फिरवत साडेपाच तासाच्या प्रवासाकरिता दहा तासांपेक्षा जास्त अवधी लावला, पण सुखरूप घरी पोहोचवलं. तुमची लीला अगाध आहे. कधी एखाद्याला रोखून धरण्यात तर कधी एखाद्याला पोहचतं करण्यात. भक्तांचं भलं तुम्हालाच समजतं.

आता घर आलं होतं. सर्वच टेन्शन संपलं होतं. घाईने घरात शिरून नमस्कार करण्यासाठी, महाराजांच्या फोटो समोर उभी झाले. नमस्कार केला आणि सहज नजर गेली फोटोच्या कांचेवर. त्यात मला भासलं, मी पाहते आहे, फोटोच्या पार्श्वभूमीवर उभा असलेला एक माणूस! डोक्यावर टोपी, धोतर, झब्बा, हातात काठी, कपाळावर बुक्का. माझ्या डोळ्यातून अश्रू बाहेर पडलेत आणि ओठांवर शब्द उमटलेत, श्री गजानन! जय गजानन! श्री गजानन! जय गजानन!

🌺अनुभव- रश्मी सचिन दातार .सोलापूर

शब्दांकन-- जयंत वेलणकर

9422108069

🌸आपल्याजवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

अवश्य वाचाल श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग एक, दोन व तीन. सहयोग राशी प्रत्येकी मात्र पन्नास रुपये (एमेझाॅन वर उपलब्ध) आकाराच्या तुलनेत अत्यंत अल्प असणारी किंमत कमीत कमी रहावी म्हणून आपल्याला हे पुस्तक भक्तांपासून भक्तांपर्यंत पोहोचवून महाराज चरणी आपली सेवा समर्पित करायची आहे. आपण संबंधितांना हे वाढदिवस भेट, रिटर्न गिफ्ट, जेष्ठांना कार्यप्रसंगी,संक्रांत वाण, अशा अनेक कारणांनी देऊ शकता.जय गजानन!