🌺अनुभव १४९

.................

"श्री "

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १४९)

तू सर्वव्यापी सर्वेश्वर!

जय गजानन! गजानन महाराज समाधिस्त झालेत त्या गोष्टीला आज एकशे अकरा वर्ष होऊन गेलीत. गजानन महाराजांची महती सांगणारा रसाळ ग्रंथ ' श्रीगजानन विजय ' अस्तित्वात आला १९३९ साली. म्हणजे त्या गोष्टीला आज ८२ वर्ष होऊन गेलीत पण आजही समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराजांचे अनुभव दिवसागणिक भक्तगणांना येताहेत. घराघरातून, पिढ्यानपिढ्या श्रीगजानन विजय ग्र॔थाचं वाचन होत आहे. पारायणं होताहेत. आता आमच्याचकडे पहा नं ,मी डाॅक्टर सौ मीनल थत्ते. चिपळूण येथे असते. माझी आजी गजानन विजय वाचीत असे. नंतर माझी आई गजानन विजयचं नित्य पारायण करीत असे. गुरूपुष्यामृत योग आला आणि आईने गजानन विजयचं पारायण केलं नाही असं क्वचितच घडलं असेल. पारायणाचा तो वसा आता मी चालवते आहे. महाराजांनी माझ्याकडून अनेक पारायणं करवून घेतलीत. एकवीस दिवसात एकवीस पारायणं असं तीन वेळेस घडून आलं. मात्र हल्ली मी पारायणाला बसते तेव्हा, आतून कुठेतरी वाटतं की, पारायणांची संख्या ठीक आहे पण सोबतच महाराजांचं चिंतनही व्हायला हवं. आजकाल पोथी वाचताना जेव्हा विसाव्या अध्यायात ओळ समोर येते ' येथे मशी त्राता कोण, गजानना तुज वाचून, रक्षण माझे कराया ..' तेव्हा वाटतं इथे काय अन् तिथे काय? म्हणजे आड रानात काय? अन् भरल्या वस्तीत काय? भारतात काय? अन् अमेरिकेत काय?म्हणजेच कुठल्याही जागी काय? पूर्वी काय?आणि आज काय? सद्गुरूच रक्षण करणार! आपण म्हणतो ना, स्थिर चर व्यापून उरलेलं तत्व आहे. ब्रम्हांड नायक आहेत. मग स्थल कालाच्या मर्यादा उरल्या कुठे? म्हणूनच भूत काळातही अनुभव आलेत, आजही येताहेत. इथेही जे अनुभव आहेत तसेच तिथेही आहेत.

प्रतिक! आमचा मुलगा.त्याला मागील वर्षीच अमेरिकेत आलेला एक अनुभव आठवला म्हणून हे सांगावसं वाटलं.

प्रतिकने सर्वप्रथम डी. वाय. पाटील काॅलेज, नेरूळ येथून इंजिनिअरिंगची पदवी बी. ई. प्राप्त केली. ही पदवी त्याला मिळाली इ.स.२०१५ मधे. मग त्याने पुढील शिक्षणासाठी परदेशात जाण्याचा निर्णय घेतला. त्यासाठी आवश्यक असलेल्या परिक्षांचा अभ्यास केला.त्यात यथोचित यश प्राप्त करून तो २०१७ साली पुढील शिक्षणासाठी अमेरिकेला रवाना झाला. अमेरिकेत शिक्षणासाठी जाणाऱ्या विद्यार्थ्यांसाठी एफ1 हा व्हिसा असतो. तुमच्या पूर्ण शैक्षणिक कालावधीसाठी व्हिसा ग्राह्य असतो. शैक्षणिक कालावधी संपला की नोकरी मिळेपर्यंत मधील तीन महिन्यांच्या काळात तुम्हाला इ.ए.डी.साठी अर्ज करून इ.ए.डी. कार्ड प्राप्त करावे लागते. इ.ए.डी.म्हणजे एम्प्लॉयमेंट एथाॅरटी डॉक्युमेंट इ.ए.डी.कार्ड नसेल तर तुम्हाला नोकरी करता येणार नाही. भारतात परतावे लागेल. कागदपत्रांच्या बाबतीत विदेशात कायदे फार कडक आहेत. अंमलबजावणी कडक आहे. ( किंबहुना सर्वत्रच असे निर्बंध कडक असतात. ) कुणाही व्यक्तीचे, पासपोर्ट, व्हिसा, ओळखपत्र इत्यादी कागदपत्रे विदेशात गहाळ झालीत तर त्याची स्थिती तिथे काय होते याची कल्पनाच केलेली बरी.

तर त्याचं असं झालं की, इन्फर्मेशन सायन्स या विषयात एम. एस. करण्यासाठी प्रतिकने 'पेस 'युनिव्हर्सिटीत प्रवेश घेतला. हा अभ्यासक्रम दोन वर्षांचा होता. तो पूर्ण झाला आणि त्याचा पदवीदान समारंभ इ.स.२०१९ मधे झाला.आम्ही उभयता कौतुकाने त्या समारंभाला तिथे उपस्थित होतो. आम्ही भारतात परतलो आणि तिकडे प्रतिक इ.ए.डी. कार्ड प्राप्त करण्याच्या तयारीला लागला.

इ.ए.डी. साठी अर्ज देऊन प्रतिक घरी परतत होता. अर्ज देऊन 'पाथ 'या रेल्वे स्टेशन वर उतरून घरी पायी परतत असताना खांद्यावर बॅग होती. त्यात, ओरिजिनल पासपोर्ट, स्टेट आय.डी.,चारशे पन्नास डाॅलर्सची एक मनीऑर्डर, एफ वन व्हिसा. अशी सर्व कागदपत्रे होती. अचानक मागून चोर आले त्यांनी झटक्यात बॅग ओढली अन् झपाट्याने फरार झाले. प्रतिकने पाठलाग करण्याचा प्रयत्न केला. पण व्यर्थ. कसातरी पाठमोरा फोटो काढू शकला इतकेच! काही क्षण मधे गेलेत आणि प्रतिक भानावर आला. त्यानं अमेरिकेत राहण्यासाठी आवश्यक असणारं सर्वस्व गमावलं होतं. त्याच्या पायाखालची जमीन सरकली. ' ही वाॅज नो व्हेअर इन यू. एस . डोकं धरून मिनीटभर खाली बसला, नंतर पोलीस स्टेशनवर कम्प्लेंट देण्यासाठी पोहोचला. पोलीसांनी त्याला प्रतिप्रश्न केला. तुम्हाला लक्षात येतंय का? तुम्ही काय हरवलं आहे ते? आता मदत कुठून मिळणार? हताश झाला. विमनस्क अवस्थेत घरी पोहोचला. स्वतःशीच रडत राहिला. आम्हाला काळजी नको म्हणून इकडे कळविलं नाही. मग आठवले महाराज! महाराजांचं स्मरण केलं. मित्राशी बोलला आणि मित्राच्या सहाय्याने, त्याला सोबत घेऊन माहीत झालेल्या चोरांच्या वस्तीत गेला. काम जोखमीचं होतं पण महाराजांनी हिंमत दिली असावी. तिथे बक्षिसाची लालूच दाखवून तो पाठमोरा फोटो दाखविला. वस्तीतील काही लोकांनी सहाय्य केलं.जवळपासच्या डस्टबीन पालथ्या केल्या, पण हाती काहीच गवसलं नाही. ती रात्र निराशेत जागून काढली.

पुढच्या दिवशी इंडियन एम्बसीत जाऊन पासपोर्टसाठी अर्ज करावा तर तर कार्यालयाला सुटी होती. ज्यांच्यातर्फे तो परदेशात गेला होता त्यांच्याशी संपर्क साधला तर ते बोलले, एकवेळ पासपोर्ट मिळेलही पण व्हिसा मिळेल याची खात्री नाही. तेव्हा अमेरिका सोडू नकोस. आता प्रतिक पुरता हताश झाला. तो रोज एक अध्याय गजानन विजयचा वाचित असतो. त्याची अवस्था ' येथे मशी त्राता कोण, गजानना तुज वाचून, रक्षण माझे करावया. ' अशी झाली. दुसरे दिवशी उठायला हवे म्हणून उठला. कसेतरी दोन घास पोटात ढकलले, पण प्रचंड मानसिक तणावाखाली होता. दुपार झाली आणि अचानक त्याचा मोबाईल खणाणला, पलीकडून एक माणूस बोलत होता. मी एक तुर्की माणूस आहे. तुमची महत्वाची कागदपत्रे हरविली आहेत का? त्यावर तुमचा नंबर मिळाला. एका डस्टबीन मधे मला ही कागदपत्रे सापडलीत. आपण कुठे राहता?

तो माणूस जवळच्याच काॅफीशाॅप मधून बोलत होता. प्रतिक धावतच तिथे पोहोचला. प्रतिकने पैसे देऊ केलेत तर स्पष्ट नकार दिला, फार आग्रह केला म्हणून काॅफी तेवढी घेतली आणि स्मितहास्य करून बॅग प्रतिकच्या हवाली करून निघून गेला. अनेक प्रश्न प्रतिकच्या मनात निर्माण करून! माझं घर याला माहीत नव्हतं, मग हा नेमका माझ्या समोरच्या काॅफीशाॅपला कसा? हा जर येथेच होता तर आजूबाजूच्या सर्व डस्टबीन तर आम्ही मित्रांनी पिंजून काढल्या होत्या. मग याला ही बॅग नेमकी कशी आणि कुठे मिळाली?याला माझ्याकडून एक पैशाची अपेक्षा नव्हती.मला एवढ्या दूर परदेशात याने मदत का करावी? तो नेमका कोण होता? या सर्व प्रश्नांचं नेमकं उत्तर प्रतिक जवळ नव्हतं.

प्रतिकनं लगेच मला हे सर्व फोनवरून कळविलं तेव्हा मी प्रथम हादरले मग सावरले. मी मनोमन महाराजांचे आभार मानले अन् म्हणाले. श्री गजानन ! जय गजानन ! श्री गजानन ! जय गजानन!

🌺अनुभव-- डाॅ. सौ.मीनल थत्ते, चिपळूण

शब्दांकन-- जयंत वेलणकर 9422108069

🌸आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

अवश्य वाचा श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग एक, यात एकूण बावन्न अनुभव आहेत. फक्त रुपये पन्नास.

भाग दोन यात एकूण बावन्न अनुभव आहेत (५३ ते १०४) फक्त रुपये पन्नास.