🌺अनुभव १५४+१५५+१५६+१५७

Jayant Velankar
Mar 10, 2022
15 min read

"श्री "

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १५४)

महाराजांच्या उपासनेला महाराजांचा आशिर्वाद (भाग एक)

जय गजानन! ऑगस्ट २०१८, शेगांव येथील बंकट सदनातील हा प्रसंग! वेगवेगळ्या ठिकाणांहून शेगांव येधे आलेले जवळपास तीनशे भक्त बंकट सदनात एकत्र जमले होते. निमित्त होतं श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग एकचं प्रकाशन. तीनशे भक्तांच्या हातून पुस्तक प्रकाशन करण्यात आलं. त्या निमित्त तिथे समर्थ सद्गुरू श्रीगजानन महाराज उपासना करण्यात आली. पेन ड्राईव्ह ऑन झाल्यावर सर्वांनी त्या आवाजात आपला आवाज मिळवायचा होता. प्रथम अनंत कोटी ब्रह्मांड नायक महाराजाधिराज योगीराज... घोष झाला. ओंकार झाला आणि नंतर एका सुरात जप सुरू झाला , ओम श्री गजानन महाराज की जय! ओम श्री गजानन महाराज की जय! आधीच बंकट सदनातील शेगांव संस्थानने जपलेलं पावित्र्य त्यात महाराजांचा नामजप. सर्व वातावरण भारून गेलं. अनेकांचे डोळे भक्ती रसाने डबडबून आलेत. मला कृतार्थ झाल्यासारखं वाटलं. हा सर्व महाराजांच्या आशिर्वादाचा भाग होता. मी काही काळ भूतकाळात हरवलो. मला आठवला महाराजांची उपासना आरंभ करतानाचा महाराजांशी झालेला संवाद. त्यांना उपासनेसाठी मागितलेला आशिर्वाद आणि पुढे क्रमाने महाराजांनी दिलेले विलक्षण अनुभव!

भक्ती मार्गात नामजप साधनेला अनन्य साधारण महत्त्व आहे. व्यक्तिशः नामजप केला तर तो फलित होतोच परंतू सामुहिक नामजप तर लाखमोलाचा ठरतो. नामजपाने आपल्या देवतेचं एक संरक्षक कवच आपल्या भोवती निर्माण होतं. नामामुळे सभोवताल निर्माण होणारी कंपनं मनाला सकारात्मक शक्ती प्रदान करतात. या सगळ्या कारणांमुळे मला खूप आधीपासून सारखं मनात यायचं की ' गजानन महाराज उपासना ' असावी. महाराजांच्या नावाचा सामुहिक जप व्हावा. समुहाने त्यांची एकत्रित भक्ती करावी. या कारणाने मी महाराजांना वारंवार विनंती करीत होतो. महाराज प्रेरणा द्या! तुमची उपासना आमच्याकडून करवून घ्या. त्या प्रार्थनेला हळूहळू प्रतिसाद मिळत गेला आणि उपासना जर अधिक परिणामकारक करायची असेल तर ती पुढील काही तत्वांवर आधारित असावी अशी स्पष्ट जाणीव महाराजांनी मनात निर्माण करून दिली.

एकतर यात पैशाचा व्यवहार कमीत कमी असावा जेणेकरून भ्रष्टाचाराचं गालबोट उपासनेला लागायला नको. अपवादात्मक प्रसंग वगळता उपासनेत खाण्यापिण्यावर भर नसावा. उपासना अशी असावी की ती वारंवार होऊ शकेल. आजच्या धकाधकीच्या जीवनात, व्यस्त जीवन शैलीत ,मोजक्या वेळात उपासना व्हावी. गरीब आणि सर्वसामान्य माणसाला देखील ती करणे शक्य व्हावी. नामजप आणि आत्मचिंतन हा त्याचा मूळ आधार असावा.

या जाणिवेतून मग त्या आधारावर उपासनेची आखणी करण्यात आली. अनंत कोटी ब्रह्मांड नायक... घोषाने उपासनेची सुरूवात, नंतर ओंकार, मग नामजप. ओम श्री गजानन महाराज की जय, गणी गण गणांत बोते, श्री गजानन,जय गजानन पुढे गजानन बावन्नी, गजानन आष्टक, गण गण गणांत बोते अभंग, त्यानंतर पाच मिनिटं मौन. मौनात सर्वांनी आत्मचिंतन करून महाराजांशी संवाद साधण्याचा प्रयत्न करायचा. नंतर महाराजांची आरती व पुन्हा अनंत कोटी ब्रह्मांड नायक... जयघोष करून उपासना पूर्ण.

आरतीचं तबक फिरणार नाही, त्यामुळे कुणी पैसे टाकणे हा प्रकारच नाही. उपासनेत कुणीही पैसे ठेवणार नाही. प्रसादात फक्त साखर किंवा पेढा. उपासना पेन ड्राईव्हच्या आवाजात आवाज मिळवून म्हणायची म्हणजे आपसूकच तालासुरात होणार. कुठल्या वाद्याची वा वादकाची गरज नाही. माळ हातात घ्यायला नको. शेवटी पाच मिनिटाच्या मौनात साहाजिकच माणूस आत्मचिंतन करून काही मागावयाचे असल्यास महाराजांशी बोलणार आणि हे सर्व पन्नास मिनिटात पूर्ण होणार. तुमच्या सोयीने तुम्ही वेळ आणि दिवस ठरवू शकता. व्यक्तीगतही करू शकता सामुहिकही करू शकता.

महाराजांनी प्रेरणा दिल्याप्रमाणे आवश्यक त्या सर्व तत्वांवर आधारित उपासनेचा आराखडा तर निश्चित झाला. या गोष्टीला आता जवळपास सात आठ वर्षे झालीत. आज पेन ड्राईव्ह आहे पण तेव्हा प्रथम सीडी तयार करून घेतली आणि महाराजांना प्रार्थनापूर्वक विनंती केली, ' महाराज योग्य मुहूर्तावर उपासना सुरू करून घ्या!'

अध्यात्म, भावना आणि व्यवहार यांची सांगड घालणारा मुहूर्त काढून दिला

भक्ती करण्यासाठी सर्व दिवस सारखेच असले तरी आपण एकादशीला विशेष महत्त्व देतो. शेगांवलाही एकादशीला विशेष महत्त्व आहेच. भावनांच्या पातळीवर विचार केला तर सर्व सद्गुरू भक्तांना ' गुरुवार ' हा जास्त प्रिय वार वाटतो आणि व्यावहारिक पातळीवर विचार करता एक जानेवारी हा वर्षाचा पहिला दिवस ठरतो. उपासना आरंभ करण्यासाठी महाराजांनी उत्तम मुहूर्त काढून दिला. तो दिवस होता १ जानेवारी २०१५ , गुरुवार, एकादशी. वेळ संध्याकाळी सात वाजता. म्हणजे मुहूर्तापासूनच उपासनेला महाराजांचा आशिर्वाद प्राप्त झाला. आता उपासनेसाठी महाराजांचा एक मोठा फोटो आवश्यक होता. महाराजांना प्रार्थना केली, ' महाराज, ज्या रुपात उपासनेला येण्याचं तुम्ही ठरविलं आहे त्या रुपात येऊन आम्हा उपासकांना आणि या उपासनेला आशिर्वाद द्या. त्या दिशेने हे सर्व जाऊ द्या! '

आमचं घरी बोलणं झालं. मी 'ही ' ला म्हटलं आपण काही मंदिरात विचारून पाहू, शक्य आहे कदाचित एखादा मोठा फोटो तिथे वाट पहात असेल. त्याप्रमाणे आम्ही चौकशी केली पण त्यात काही निष्पन्न झालं नाही. मग मोठ मोठ्या फोटोंच्या दुकानात चौकशी केली. तिथूनही काही हाती लागलं नाही. महाराज येणार याची खात्री होती. उपासनेचा दिवस दोन दिवसांवर आला. आता फोटोसाठी तळमळ सुरू झाली. वाशिमला डाॅ संजय जोशी आहेत. त्यांची पी एच.डी .माझ्या मार्गदर्शनाखाली झाली आहे. मी त्यांचा पीएच डी चा गाईड! त्यांचा मुलगा निखिल शेगांव इंजिनिअरिंग मधे शिकत होता. आता मधे एकच दिवस उरला होता. सकाळी अकरा वाजता ' सौ ' ला हे सगळं आठवून तिनं मला सुचवलं. ज्योती मला म्हणाली ' अहो निखिल ला विचारून पहा. त्याप्रमाणे मी निखिल ला फोन केला. तो बोलला.. ' सर अगदी योग्य वेळेला तुमचा फोन आला आहे. मी वाशिमला जाण्यासाठी निघतोच आहे. मी प्रथम संस्थानात जाऊन मोठा फोटो उपलब्ध आहे का ते बघतो. असेल तर बाबांच्या ओळखीच्या एस टी ड्रायव्हर सोबत नागपूरला पाठवतो, तो रविनगर चौकात संध्याकाळी तुम्हाला मिळेल. '

संध्याकाळी फोटो घरी होता. महाराजांची इच्छा! दुसर्‍याच दिवशी सुरेख फ्रेम बाजूला लागून मोठ्या फोटोच्या रूपात उपासनेच्या शुभारंभासाठी महाराज समोर विराजमान होते. १ जानेवारी २०१५ गुरुवार एकादशीच्या मुहूर्तावर चाळीस एक उपासकांच्या उपस्थितीत उपासनेचा शुभारंभ झाला.

हीच ती उपासना महाराजांनी २०१८ ला बंकट सदनात करवून घेतली आणि लगेच २०१९ ला श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग दोनच्या प्रकाशनाच्या निमित्ताने साडेतीनशे भक्तांच्या उपस्थितीत शेगांवला श्री गजानन महाराज प्रकट स्थळावर करवून घेतली.दोन्ही ठिकाणी त्यावेळी वातावरण भक्तीमय झालं होतं. श्री गजानन जय गजानन झालं होतं.

'शुध्द बीजापोटी फळे रसाळ गोमटी ' उपासनेचं शुध्द बीज आणि महाराजांनी काढून दिलेला उत्तम मुहूर्त! मग पुढे त्या उपासना रुपी वृक्षाला अमृताचं फळ न लागलं तरच नवल!

अशा या अमृतरुपी फळाचा आस्वाद घेऊ पुढील भागात. तोपर्यंत म्हणत राहू श्री गजानन ! जय गजानन!श्री गजानन !जय गजानन!

🌺अनुभव-शब्दांकन- जयंत वेलणकर 9422108069

"श्री"

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १५५)

महाराजांच्या उपासनेला महाराजांचा आशिर्वाद

(भाग दोन) मूर्तीच्या रुपात महाराजांचं येणं

जय गजानन! अध्यात्म मार्गात आपली व्यक्तीगत साधना कुणाला सांगू नये. शांतपणे एकांतात साधना करीत असावे! असा संकेत आहे. मात्र 'उपासनेला दृढ चालवावे भूदेव संतासी सदा नमावे, सत्कर्म योगे वय घालवावे, सर्वामुखी मंगल बोलवावे.' या मंत्रा प्रमाणे चालायचं असेल, अर्थात, सामूहिक उपासनेला वाढवायचं असेल तर. सामूहिक नामजप व्हावा, सद्गुरूंनी प्रसन्न व्हावं ,या विश्वाचं कल्याण करावं, त्यासाठी उपासकांनी सद्गुरूंना आळवावं, अशा विचारांनी व्यक्तीनं समूहाला द्यावं! समुहाकडून व्यक्तीनं घ्यावं. एकमेकांच्या सहवासाने भक्तीचा मळा फुलवावा आणि भक्तिमार्गावर चालत रहावं. असो!

मागील भागात म्हटल्याप्रमाणे सामुहिक उपासनेच्या शुभारंभासाठी महाराजांनी, अध्यात्म, भावना आणि व्यवहार यांची सांगड घालून मुहूर्त काढून दिला. एकादशी, गुरुवार, १ जानेवारी २०१५ त्या दिवशी सामुहिक उपासना सुरू झाली. उपासनेचं शुध्द बीज. पेरणीचा शुभमुहूर्त. त्यामुळे महाराजांच्या आशिर्वादानं उपासकांची संख्या वाढू लागली. वेगवेगळ्या ठिकाणी उपासकांनी उपासना सुरू करण्याची इच्छा व्यक्त केल्यामुळे उपासना केन्द्रांची संख्या वाढीस लागली. उपासनेतील पाच मिनिटांच्या मौनात, मागे तानपुरा छेडल्या जातो आहे, उपासक आत्मचिंतन करीत महाराजांशी संवाद साधण्याचा प्रयत्न करतो आहे. या सगळ्यातून नामजपाची सवय लागून उपासकांना लहान सहान अनुभव प्राप्त होऊ लागले. उपासनेमुळे मनाला शांती मिळते हा अनुभव येऊ लागला. दर एकादशीला उपासना म्हणजे महिन्यात दोन एकादशींना, शिवाय प्रकटदिन, गुरूपोर्णिमा, ॠषीपंचमीला विशेष उपासना, महाराजांचा नामजप असा क्रम सुरू झाला. शेगांवहून आलेल्या त्या फोटोसमोर उपासना होत होती. महाराजांचा उपासनेला आशिर्वाद आहे अशी जाणीव उपासकांना होत होती. उपासनेला सव्वावर्ष पूर्ण झालं आणि कदाचित महाराजांनी सर्व उपासकांना आश्चर्याचा, आनंदाचा सुखद धक्का देण्याचं ठरवलं...

मूर्तीच्या रुपात अचानक महाराज उपासनेला उपस्थित झालेत

१ जानेवारी २०१५ ला उपासनेला प्रारंभ झाला.

एप्रिल २०१६ म्हणजे उपासनेला बरोबर सव्वावर्ष पूर्ण झालं होतं. १३ एप्रिल २०१६ ,बुधवार, रात्री साडेआठ वाजताच्या सुमारास एक गृहस्थ अचानक घरी आलेत. प्रथमच आले होते. गजानन विजय ग्रंथ पारायणाच्या वेगवेगळ्या ठिकाणी त्यांना पाहिल्यामुळे तोंड ओळख होती. सतीश बल्लाळ! त्यांचं नाव. हे कसे काय आले बुवा? असा प्रश्न सहाजिकच मनात उभा राहिला. त्यांच्यासमोर बसून नमस्कार , बोला! असं मी म्हटलं. त्यावर त्यांनी मला सरळ प्रश्न केला. ' मंदिरात शोभून दिसेल अशी गजानन महाराजांची संगमरवरी मूर्ती आहे. ती तुम्ही ठेवून घ्याल का? हे विचारण्यासाठी मी आलो आहे. ' त्यांनी काय विचारलं यावर माझा विश्वास बसेना. मी आत आवाज दिला. ' ज्योती ' हे बघ काय म्हणताहेत. ही बाहेर आली. त्यांनी पुन्हा तोच प्रश्न केला. मी हिच्याकडे प्रश्नार्थक नजरेनं पाहिलं. कारण मूर्ती आली म्हणजे रोज पूजा, स्वच्छता,देखरेख सर्व आलं. शिवाय नेमकं ते काय विचारताहेत? मूर्ती कुठली?कशी? अनेक प्रश्न होते. आम्ही त्यांना म्हटलं तुम्ही एकदा नीट काय ते समजावून सांगा, मग आपण त्यावर विचार करू. त्यावर ते बोलू लागले....

इथे जवळच माझी साळी राहते, मनीषा बडकस. तिच्या सासूबाई श्रीमती उषाताई बडकस. त्या उषामावशी गजानन महाराजांच्या भक्त आहेत. काही दिवसांपासून त्यांच्या मनात एक विचार होता की जवळच जे हनुमान मंदिर आहे त्या मंदिरात जर गजानन महाराजांच्या मूर्तीची स्थापना झाली तर गजानन महाराज भक्तांना तर आनंद होईलच शिवाय मंदिरासाठी पण ते चांगलं होईल. मागील मार्च महिन्यात आम्ही म्हणजे, मनिषा, तिचा मुलगा अभिषेक, उषामावशी, मी व सौ. असे आम्ही गाडी करून शेगांवला गेलो. तिथून अनायसे मोठी गाडी होतीच म्हणून एका ठिकाणाहून खास निवड करून गजानन महाराजांची मूर्ती आम्ही घेऊन आलो. आल्यावर आत्मविश्वासाने ही गोष्ट उषा मावशींनी मंदिराच्या विश्वस्त मंडळींच्या कानावर घातली, पण त्यांनी मूर्ती स्वीकारण्यास चक्क नकार दिला. यांनी त्यांना म्हटलं, मी स्थापनेचा तसेच कार्यक्रमाचाही खर्च करण्यास तयार आहे. तरीही त्यांनी मूर्ती स्वीकारण्यास चक्क नकार दिला. त्यामुळे मावशींच्या मनावर खूप ओझं आलं. मग त्यांनी अन्य काही ठिकाणी विचारून पाहिलं, पण नाही. मूर्ती पॅकबंद अवस्थेत घरीच आहे. रोज रात्री त्या रडवेलं होऊन महाराजांना एकच प्रश्न विचारतात. महाराज, माझं काही चुकलं का? का माझी परिक्षा घेता आहात? काल रात्री त्यांना महाराजांनी प्रेरणा दिली वेलणकरांकडे विचार! म्हणून मी त्यांच्यातर्फे विचारतो आहे! त्यांचं हे सर्व ऐकून मी मनात समजलो, ही महाराजांची योजना दिसते आहे. त्यांना मी विचारलं, मूर्ती एकदम छान आहे नं? कारण मला त्या विषयी काहीच कल्पना नाही. मी घरी आल्यावरच ती पाहणार. त्या मूर्तीसमोर उपासना व्हावी ही महाराजांची इच्छा दिसते आहे. मी कालनिर्णय वर नजर फिरविली आणि महाराजांची लीला पाहून दंग झालो. दुसर्‍या दिवशी गुरुवार होता. नुसता गुरुवार नाही तर गुरूपुष्यामृत योग होता. दुपारी अडीच पासून गुरूपुष्य सुरू होणार म्हणून मी त्यांना म्हटलं, ठीक आहे, मी उद्या अडीच ते तीनच्या दरम्यान मूर्ती स्वीकारण्यासाठी येतो.

दुसरे दिवशी मूर्तीरुपात महाराज घरी आलेत. सुंदर आणि आकर्षक मूर्ती पाहून मन प्रसन्न होतं. आल्यादिवशीच महाराजांनी अनुभव दिला. संध्याकाळी मूर्तीसमोर आरती करण्याचं ठरलं. म्हटलं पुढे उपासना हाॅलमधे रीतसर संगमरवर बैठक करून स्थापना करू, पण आज संध्याकाळी आरती उषामावशींच्या उपस्थितीत करू म्हणजे त्यांना समाधान होईल. बाकी कुणाला मुद्दाम बोलवायचं नाही ,येतील त्यांचा योग! त्या संध्याकाळी अठरा ते वीस लोक योगायोगाने आरतीला उपस्थित झाले.पुढे हे रूप अधिक विस्तारित होणार याची ती नांदी होती .

नंतर पुढे महाराजांसाठी सुंदर संगमरवरी देव्हारा वजा बैठक तयार होऊन महाराज त्यावर विराजमान झालेत. हे सर्व उषामावशींनी पाहिलं. आज या गोष्टीला सहा वर्षे होतील. काही वर्षांपूर्वी उषामावशी गजानन महाराजांच्या चरणी लीन झाल्या.पण जाण्यापूर्वी त्यांना महाराजांनी जाणीव करून दिली की जे झालं तेच योग्य होतं. महाराजांची इच्छाच सर्वांसाठी आनंददायी ठरणार होती.

मूर्ती रुपात महाराज प्रकट झालेत आणि उपासनेला एक वेगळीच गती त्यांनी प्राप्त करून दिली. अविश्वसनीय अशा गोष्टी त्यांनी उपासना केन्द्राकडून घडवून आणल्यात. चातुर्मास नामजप ही महाराजांचीच योजना. चातुर्मास नामजप समर्पण सोहळ्यात स्थानिक हाॅलमधे एकवर्षी शेगांवच्या पारायण सभागृहाचं प्रतिदृश्य. तर एकवर्षी शेगांव येथील समाधी मंदिर हाॅलमधे उभारण्यात आलं होतं. तेव्हा भक्तगण भारावून गेले होते. अगदी श्रीजीकां विश्रांती स्थान, बाजूला विठ्ठल रखुमाईचं मंदिर,ती गादी, ते लोड,तो विणेकरी, तो चामर ढाळणारा, नंतर समाधी मंदिरातील जवळपास तशीच मूर्ती, बाजूला धर्म ध्वज, पाण्याचा तांब्या, पादुका सर्व जवळपास तसंच. दर्शनास आलेले भक्त संभ्रमात होते की आपण हाॅलमधे की शेगांवला. सर्व दृश्य पाहून ते डोळ्यात भरून घेण्याचा प्रत्येकाचा प्रयत्न होता. सर्व गजानन महाराजांची कृपा!

मागील सहा वर्षे महाराजांनी सातत्याने चातुर्मास नामजप करवून घेतला. देशभरातून आणि बाहेरहूनही एकूण पाचशे कोटीच्या घरात जप महाराजांच्या चरणी समर्पित झाला. नामजपाच्या काळातही महाराजांनी काही विलक्षण अनुभव उपासकांना प्राप्त करून दिलेत. दोन वर्षांपूर्वी तर महाराज एका वेगळ्या रुपात उपासनेसाठी आलेत. त्या रुपाविषयी जाणून घेऊ या पुढील भागात..

तोपर्यंत... तुझे रूप चित्ती राहो, मुखी तुझे नाम...

श्री गजानन ! जय गजानन! श्री गजानन ! जय गजानन

🌺अनुभव-शब्दांकन- जयंत वेलणकर 9422108069

"श्री "

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १५६)

तुझे रूप चित्ती राहो, मुखी तुझे नाम

जय गजानन! इ.स.२०१९ .समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराज उपासना केन्द्रातर्फे चातुर्मास नामजपाचं ते चौथं वर्ष! चढत्या क्रमाने सतत नामजप होऊन त्या वर्षी महाराजांनी एकशे अकरा कोटी जप करवून घेतला होता. या आधीच्या भागात म्हटल्याप्रमाणे नामजप समर्पण सोहळा आकर्षक पध्दतीने साजरा झाल्यामुळे भक्तांचं आकर्षण वाढलं होतं. आता पुढील वर्ष म्हणजे पाचवं वर्ष. तेव्हा पाचवे वर्षी काही विशेष करावं या हेतूने

' महाराजांची पालखी ' हा विषय समोर आला. त्यावेळी, ' शेगांव ' आपला आदर्श! मग तेथील पालखीचं वैशिष्ट्य काय? तर 'महाराजांचा रजत मुखवटा' तो पालखीत असावा या विचारानं मनात मूळ धरलं.

इकडे त्याचवेळी राहतं घर फार नाही तरी बरंच जुनं झालं होतं. घर पूर्णपणे नवीन बांधण्याचा विचार डोक्यात महाराजांच्या आशिर्वादाने जवळपास पक्का होत होता. उपासना हाॅल वरील मजल्यावर असल्याने वयस्कर लोकांना जिना चढण्याचा त्रास होता. तेव्हा उपासना हाॅल तळ मजल्यावर असावा अशी योजना होती. 'महाराज हे सर्व योग्य पद्धतीने करवून घ्या ' अशी प्रार्थना आम्ही वारंवार करीत होतो. मुखवटा आधी यायला हवा की नवीन वास्तूत यावा? हा विचार काही काळ मनाला अस्वस्थ करून गेला.

तो २०१९ चा डिसेंबर महिना होता. सकाळी मी असाच अस्वस्थ झालो. महाराजांना मनोमन प्रार्थना केली ' महाराज मला निर्णय घेण्यात मदत करा. मार्गदर्शन करा. ' त्या दिवशीच्या त्या प्रार्थनेनंतर जो काही घटनाक्रम घडला तो केवळ ' ओम श्री गजानन महाराज की जय!' असा होता.

रोजच्या अध्यायात त्या दिवशी तेरावा अध्याय होता. मी उत्तर शोधत होतो. माझ्यासमोर ओवी आली.. बांधकाम कोटाचे/ चालता शेगांवी साचे/ दगड चुना रेतीचे/ सामान गाड्या वाहती/ त्यावेळी समर्थ स्वारी/ होती जुन्या मठावरी/ त्यानी विचार अंतरी/ ऐशा रिती केला हो/ आपण तिथे बसल्याविणे/ काम न चाले झपाट्याने/ म्हणून कौतुक समर्थाने/ केले कसे ते ऐका...

त्यानंतर समर्थांनी नवीन उपासना हाॅलसाठी जे कौतुक केले त्यामुळे काम झपाट्याने तर झालेच, त्यांनी कामासाठी ठरविलेले मुहूर्त, कामाची वेळ, काळ सर्वच जन सामान्यांच्या कल्पनेबाहेरचं होतं.

आपण तिथे बसल्याविणे, काम नं चाले झपाट्याने. यातून जाणीव करून दिली की आधी महाराज येणार नंतरच काम झपाट्याने होणार. अनुभव संकलनामुळे मला कल्पना होती की, शेगांव सारखा रजत मुखवटा तयार करण्यासाठी,सोलापूर येथील अनंत एरणकोल्लू यांच्याशी संपर्क साधायला हवा. तेथील श्री संजय गोखले यांचा अनुभव पुस्तकात असल्याने त्यांच्याशी ओळख होतीच. लगेच दोघांशीही संपर्क साधून त्याप्रमाणे संजय गोखले यांच्या माध्यमातून सर्व व्यवहार व्हावेत असं ठरलं.

आवश्यक आगाऊ रकमेसह मुखवटा तयार करण्यासाठी जेव्हा सांगण्यात आलं तो दिवस होता, श्री दत्त जयंतीचा. प्रयत्नाचा भाग म्हणून सतत अनंतरावांच्या संपर्कात होतोच. काम योग्य गतीने सुरू होतंच. मुखवट्याचं काम पूर्ण होऊन त्यांनी तो संजय गोखलेंकडे सुपूर्द केला तो दिवस होता, वसंत पंचमीचा.

सोलापूरहून संजयराव शेगांवला मुखवटा घेऊन येतील आम्ही नागपूरहून जाऊन शेगांवला मुखवटा स्वीकारणार. तिथे पहाटे साडेपाच वाजता, पारायण मंडपात अभिषेक स्थळी त्यावर अभिषेक होणार असं ठरलं होतं.

तो माघ महिना होता. माघ वद्य सप्तमीला महाराज अवतरले. अभिषेक होणार ती माघ महिन्यातील शुध्द सप्तमी होती. म्हणजेच रथ सप्तमी होती. रथ सप्तमी ही नर्मदा जयंती पण आहे. नर्मदा मैया आणि गजानन महाराज, हा सहसंबंधही या काळात खूप अनुभवास आला. पण तो सांगायचा योग आला तर पुढे कधीतरी! तर रथ सप्तमीच्या दिवशी पहाटे नर्मदा जलाने, गंगा जलाने महाराजांना अभिषेक झाला. त्याच दिवशी अकल्पितपणे एक योग महाराजांनी घडवून आणला. सकाळी आरतीची वेळ झाली. आरतीच्या आधी तेथील सेवेकरी मला म्हणाला, ' माऊली समोर बसा. आरतीच्या वेळी मी मुखवटा घेतो. आपण तो गादीवर ठेवू! '

त्या सकाळी चार पाचशे लोक आरतीला असतील. रजत मुखवट्याच्या रुपात महाराज आरतीला गादीवर स्थानापन्न होते.

त्याच संध्याकाळी घरी महाराजांचं थाटात आगमन झालं. पंधरा दिवसांतच लगेच होता प्रकटदिन. त्या प्रकटदिनाला आम्ही सर्व उपासकांनी ठरवलं की, आज सकाळी महाराजांची उपासना होणार आणि नंतर दिवसभर महाराजांचा जयजयकार अर्थात ' ओम श्री गजानन महाराज की जय! ' हा जप उपासक येऊन जाऊन करत राहतील. त्या दिवशी महाराजांनी एक चमत्कृतीपूर्ण अनुभव दिला. या आधीच्या भागात वर्णिल्या प्रमाणे पेन ड्राईव्ह मधे क्रमाने उपासना आहे. प्रथम जयघोष, मग ओंकार, नंतर नामजप, ओम श्री गजानन महाराज की जय, पुढे गणी गण गणांत बोते, वगैरे. त्या दिवशी उपासना सुरू झाली, ओम श्री गजानन महाराज की जय एकशे आठ वेळा झालं आणि साऊंड सिस्टीम बंद झाली. वीज गेली नव्हती. कशालाच काहीही झालं नव्हतं. म्हणजे पेन ड्राईव्ह मधे गडबड म्हणाल तर तो त्या आधी शंभर वेळा वाजला होता. लगेच पुढेही पन्नास वेळा चालला, अजूनही तोच पेन ड्राईव्ह चालतो आहे. मशीनही सेवा देत होतंच. त्याच संध्याकाळी नामजप संपल्यावर लावून पाहिलं, नो प्राॅब्लेम! आम्हा सर्वांच्या तर्काप्रमाणे तर तो एक संकेत होता की आज थांबू नका. हाच जप दिवसभर करायचा आहे.. 'ओम श्री गजानन महाराज की जय ' त्या दिवशी सर्व उपासकांचा मिळून एक लाख एकावन्न हजार इतका जप झाला.

आता २०२० चा मार्च सुरू झाला. तीन मार्चला बांधकामासाठी घर रिकामं करून देण्याचं ठरलं होतं. एक मार्चला घरी, जुन्या वास्तूचे आभार मानून निरोप देणे, उपासना हाॅल नवीन छान बांधून घ्या अशी महाराजांना प्रार्थना करणे या उद्देशाने श्री गजानन विजय ग्रंथाचं साखळी पारायण आयोजित केलं होतं. दीडशे भक्त सहभागी झाले. नंतर काहीश्या उदास मनाने तीनला घर सोडलं. चार आठ दिवस घर पाडण्याचं काम झालं आणि कडक लाॅकडाऊन सुरू झालं. सर्व ठप्प! चार महिन्यांचा तो भीषण काळ. सर्व अस्वस्थ! काही लोक खाजगीत विचारु लागले, काहो?आपण तर महाराजांना प्रार्थना करून घर सोडलं. मग हे असं कसं? महाराजांची इच्छा! हे एकमेव उत्तर त्यावर होतं. एप्रिल महिन्यात एक दिवस मन अस्वस्थ होतं. महाराजांची आठवण येऊन मुलाला म्हटलं, आपण काही पैसे शेगांवला अन्नदानासाठी पाठवू. तसे ते पाठविल्यानंतर मनाला शांत वाटलं. तो काळ सगळ्यांसाठीच प्रचंड मानसिक तणावाचा गेला. एकमेव आधार होता गजानन महाराज! त्या काळात उपासक घरोघरी उपासना करीत होते. हळू हळू तो काळ संपला. जुलै महिन्यात घर पाडण्याचं काम पूर्ण झालं. ३ ऑगस्टला भूमी पूजन होऊन, अकरा ऑगस्टला आम्ही कुटुंबिय प्लाॅटवर लेआऊटचं काम पहात उभे होतो. सकाळी ११.३० वाजता, अर्थात खऱ्या अर्थाने कामाला सुरुवात होणार होती आणि अचानक एक कुरियर वाला ओरडत आला जयंत वेलणकर कोण आहे? शेगांवहून प्रसाद आला आहे. पहिल्यांदा मला कळेचना की शेगांवहून प्रसाद यावेळी? मग लक्षात आलं, व्वा रे महाराजांची लीला! पाच महिन्यांपूर्वीच्या अन्नदानाचा प्रसाद बांधकाम शुभारंभाला आशिर्वाद देण्यासाठी पाठविला.

मग काय? फक्त दहा महिन्यात, अगदी रेकॉर्ड टाईम मधे बांधकाम पूर्ण करून घेतलं. उपासना हाॅलचं बांधकाम करण्यासाठी तर चातुर्मास आणि पुरूषोत्तम मास अर्थात अधिक मासाचा उपयोग करून घेतला. चातुर्मास नामजपाचे भरून आलेले सर्व फाॅर्मस् उपासना हाॅलच्या पायव्यात ठेवण्यात आले. त्यामुळे उपासनेला अक्षरशः भगवंताचं अधिष्ठान प्राप्त झालं. जिथे भगवंताचं अधिष्ठान आहे तिथे महाराज अधिक प्रसन्न होऊन उपासकांना आशिर्वाद देणारच. मन प्रसन्न करणारा असाच एक आशिर्वाद बघू या पुढील भागात. तोपर्यंत महाराजांच्या चरणी माथा टेकवून स्वस्थ राहू आणि म्हणत राहू. श्री गजानन!जय गजानन! श्री गजानन! जय गजानन!

🌺अनुभव- शब्दांकन -- जयंत वेलणकर 9422108069

"श्री "

गजानन महाराज की जय (🌺अनुभव १५७)

गजानन महाराजा, तुझे चरण देखिले गा!

जय गजानन! समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराजांची उपासना सुरू करण्यासाठी अध्यात्म,भावना आणि व्यवहार यांची सांगड घालून महाराजांनी ठरवून दिलेला मुहूर्त. अर्थात एकादशी, गुरुवार, १ जानेवारी २०१५. त्या दिवशी शेगांवहून नागपूरला पोहोचलेल्या फोटोच्या साक्षीने उपासनेचा शुभारंभ झाला. पुढे गुरूपुष्यामृत योगावर मूर्तीच्या रुपात महाराज उपासनेसाठी येते झाले. नंतर रजत मुखवट्याचं आगमन झालं. महाराजांच्या देखरेखी खाली नवीन बांधकाम पूर्ण झालं. तळमजल्यावर अर्ध्या भागात मुलाचं ऑफिस, अर्ध्या भागात छान उपासना हाॅल वरील मजल्यावर निवास अशी महाराजांनी सोय करून दिली.

बांधकाम होत असताना सतत एक विचार मनात येत होता. उपासना हाॅल मधे महाराजांची बैठक योजना कशी असेल? एकतर ठरवलं होतं की मुखवटा, उपासना, पारायण,नामजप अथवा अन्य तत्सम कार्यक्रमाच्या वेळी उपासना हाॅलमधे असेल अन्यथा तो नित्य पूजेच्या वेळी तो देवघरा जवळ असेल. बांधकामाच्या वेळी काही अचानक फेरफार करुन महाराजांनी देवघराजवळ त्यांची खास जागा निर्माण करून घेतली. ज्याची आम्ही आधी कल्पना केली नव्हती. प्रश्न होता उपासना हाॅल मधे काय? कारण उपासना करते वेळी उपासकांना तीनही रुपात दर्शन होत राहील तर छान!असं वाटत होतं. अर्थात महाराज वेळेवर योग्य ते करवून घेतील याची खात्री होतीच. पण मानवी स्वभाव !

ऑफीस मधे साईबाबांचा छान फोटो आहे. कारपेंटरने एक सुरेख फ्रेम त्यासाठी तयार केली. पेंटर लोकांनी त्याला पाॅलीश केलं आणि त्या फोटोला अधिकच शोभा आली. त्याच रात्री साईबाबा आणि गजानन महाराजांनी प्रेरणा दिली की अशा प्रकारे वूडन फिनीश असणारी चौकट करून संगमरवराची बैठक असावी. डावीकडे फोटो. मध्यभागी चौरंगावर मुखवटा व उजवीकडे मूर्ती अशी रचना असेल. समोर जो संगमरवर असेल तो मध्यभागी म्हणजे मुखवटा असणारा चौरंग त्या समोरील भागात संगमरवर तीन इंच समोर आलेला असेल. मुखवटा राहील तिथे मागे मध्यभागी 'ओम' असेल. तर बैठकीला समोर मध्यभागी 'श्री ' व दोन बाजूला स्वस्तिकं असतील. कारपेंटरला त्याप्रमाणे समजावून सांगितल्यावर तशी बैठक तयार झाली. पाॅलीश झाल्यावर सर्व छान खुलून दिसायला लागलं. हे सर्व जून २०२१ मधे तयार झालं. आतापर्यंत घरोघरी होत असलेली उपासना आता पुन्हा हाॅलमधे होऊ लागली.

जुलै महिना सुरू झाला. चातुर्मास प्रारंभाचा महिना! गुरूपौर्णिमेचा महिना! २३ जुलै शुक्रवारला गुरूपौर्णिमा होती. आदल्या दिवशी म्हणजे गुरुवार २२ जुलैला संध्याकाळी मला गजानन महाराजांचे उपासक अजय नागोसे जे गुरुदेवनगर नागपूर येथे राहतात आणि ज्यांच्याकडे दर गुरुवारी गजानन महाराजांची उपासना असते त्यांचा फोन आला..

' काका उद्या गुरूपौर्णिमा आहे मी आणि आशिष येळणे सकाळी साडेसात वाजता महाराजांच्या दर्शनाला आलं तर चालेल का? मी म्हटलं का नाही चालणार? पण गड्या आपण एक काम करू. खाली उपासना हाॅल मधे दर्शन घेतलं की तुम्ही वर या आपण वर चहा घेऊ ,म्हणजे माझी चढ उतार टळेल .अजयने त्याला होकार दिला. आमचं बोलणं संपलं.

दुसरे दिवशी सकाळी साडेसातला गेटचा आवाज आला. लक्षात आलं की हे दर्शनासाठी आलेत. आम्ही वर वाट पहात होतो. पण दहा पंधरा मिनिटे झालीत तरीही ते काही वर आले नाहीत. इतक्यात अजयचा फोन आला. म्हणाला, काका जरा खाली येता का? मी ठरल्या प्रमाणे माझं मत मांडलं. त्यावर त्यानं म्हटलं, 'काका खाली पादुका आल्या आहेत दर्शनाला या!' आता मात्र जायलाच हवं होतं. खाली उतरताना माझ्या मनात विचार सुरू झालेत. कुठल्या पादुका असतील? लोक जे घरोघरी पादुका फिरवितात तशा तर नसतील आल्या? मग त्या किती वेळ थांबतील? एक ना अनेक. त्या विचारातच मी खाली उतरलो. महाराजांसमोर ठेवलेल्या पादुका पाहिल्यात. महाराजांना म्हटलं या कुठल्या पादुका आहेत मला माहिती नाही.या गजानन महाराजांच्या पादुका!या भावनेने मी पादुकांवर मस्तक ठेवतो आहे. माझा नमस्कार स्वीकारा. मनोभावे नमस्कार केला अन् अजयला म्हटलं चला आता आपण वर चहा घेऊ. त्यावर अजय बोलला. काका आता या पादुका इथेच राहणार आहेत. मी आश्चर्यचकित आणि प्रश्नार्थक चेहर्‍याने त्याच्याकडे बघून विचारलं, तू आणल्यास का? त्यावर म्हणाला काका तुम्हाला जसा सस्पेन्स वाटतो आहे तसंच हे माझ्यासाठीही गूढच आहे. त्यावर बुध्दिनिष्ठ भावनेतून मी म्हटलं खरं काय ते सांग.

अजय सांगू लागला. गजानन महाराजांची शपथ. काल संध्याकाळी उमरेड रोडवर कुही नावाचं गाव आहे तेथील अरविंद अवचट माऊली माझ्याकडे आल्या. मागे रेशीमबाग ग्राउंडवर झुणका भाकर नैवेद्य महाराजांना अर्पण असा एक मोठा कार्यक्रम झाला होता. त्या संदर्भात त्यांची माझी ओळख झाली होती. त्यामुळे ते मला ओळखतात. माझ्याकडे दर गुरुवारी गजानन महाराजांची उपासना होत असते हेही त्यांना ठाऊक आहे. तर काल संध्याकाळी अचानक या पादुका घेऊन त्या माऊली माझ्या घरीआल्या .दोन मिनिटं महाराजांसमोर शांत बसून काही प्रार्थना केली आणि मला म्हणाल्या माझं एक काम कराल. या पादुकांसमोर आज गुरुवारची उपासना करा. मात्र उद्या सकाळी आठ च्या आधी या पादुका वेलणकर माऊलींकडे नेऊन द्या. बस्स इतकंच मी जाणतो. बाकी तुम्ही अरविंद माऊलींना फोन करून विचारू शकता.

गुरुपौर्णिमेला गुरूपादुकांचं अचानक आगमन ही निश्चितच अत्यानंदाची बाब होती.सर्व उपासकांसाठीही ते सुखद होतं. पण ज्या व्यक्तीला कधी पाहिलं नाही, त्यानं उपासनेचं स्थान पाहिलं नाही, त्याच्याकडून झालेली अशी कृती अनेक प्रश्न मनात निर्माण करून गेली आणि म्हणूनच मी दुपारी अरविंद माऊलींना फोन लावला आणि विचारणा केली. हे काय आणि कसं? ते बोलू लागले...

माऊली इथे एक गजानन महाराज मंदिर आहे. तिथे मी विश्वस्त आहे. गजानन माऊली माझं दैवत! तेच माझे गुरू! तेच सर्वकाही! गजानन महाराजांचे अनेक अनुभव गाठीशी आहेत. तीन चार महिन्यांपूर्वी सकाळी महाराजांसमोर बसलो असता त्यांनी प्रेरणा दिली की पादुका तयार करून घे. या आधी मी कधीही पादुका वगैरे तयार करवून घेतल्या नाहीत. त्यामुळे मी त्या विषयी विचारपूस सुरु केली.

आमच्या मंदिरात एक वांढरे म्हणून माऊली येतात ते म्हणालेत त्यांच्या भावाचं चन्द्रपूरला काष्टकलेचं काम आहे, त्यांना तुम्ही सांगू शकाल. त्याप्रमाणे मी तिथे पादुकांविषयी बोललो. आज उद्या करत त्यात बराच काळ गेला. महत्त्वाचं म्हणजे मी केवळ पादुकांविषयी बोललो पण त्यांनी खालच्या पाटासकट पूर्ण सेट तयार केला. त्यांच्या मते ती महाराजांची इच्छा आणि ते खरं आहे माऊली, आता हेच बघा नं चार महिने आधी सांगूनही गुरूपौर्णिमेचा मुहूर्त त्यासाठी मिळावा हे गजानन महाराजांच्या इच्छेनेच झालं नं! तुमच्याकडील उपासना, उपासना हाॅल हे सगळं मी ऐकून होतो. मग मी माझ्या पध्दतीने महाराजांचा कौल घेतला. मला प्रेरणा मिळाली की, या पादुका तुमच्याकडे जायला हव्यात. एका परिचिताच्या माध्यमातून पादुका चन्द्रपूरहून नागपूरात पोहोचल्यात. मी तुमचं घर पाहिलं नाही शिवाय मला लगेच घरी परतायचं होतं म्हणून अजय माऊलींच्या माध्यमातून पादुका उपासना हाॅलमधे पोहोचल्यात. सर्व गजानन महाराजांची योजना. आपण निमित्तमात्र! मी म्हटलं खरं आहे. माझे डोळे भरून आले समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराज की जय! म्हणून मी फोन बंद केला.

त्याच संध्याकाळी गुरूपौर्णिमे निमित्ताने उपासना होती. चारच दिवसांपूर्वी एकादशीला जिथे काही नव्हतं तिथे पादुका पाहून सर्व आनंदित झाले. उपासना झाल्यावर वृत्त कथनानंतर सर्व घटनाक्रम जाणून आम्ही सर्वच आश्चर्य व्यक्त करते झालो. ज्यानं पादुका पाठविल्या त्याला कधी पाहिलं नाही. त्यानं पादुका तयार करणाऱ्यांना पाहिलं नाही. ज्यांनी तयार केल्या त्यांनी ही जागा पाहिली नाही. मुखवट्या समोर जी जागा रिकामी होती तिथं अगदी माप घेऊन तो सेट तयार व्हावा इतका परफेक्ट त्या जागेत बसला. कोरीव काम असलेल्या सुंदर पादुका! अनेकांनी असं बोलून दाखविलं की, फोटो आहे, मूर्ती आहे मुखवटा आहे फक्त पादुका तेवढ्या हव्या होत्या. आज त्याही आल्यात. महाराजांनी उपासनेला पूर्णत्व प्राप्त करून दिलं.

सर्वांच्या भावना उचंबळून आल्यात आणि उत्स्फूर्तपणे सगळ्यांनी जोरात घोष केला...

अनंत कोटी ब्रह्मांड नायक महाराजाधिराज योगीराज परब्रह्म सच्चिदानंद भक्त प्रतिपालक शेगांव निवासी समर्थ सद्गुरू श्री गजानन महाराज की जय!

पेढ्याचा प्रसाद घेऊन जो तो आपल्या घरी निघाला. पण त्या दिवशी पेढ्याच्या गोडीपेक्षा पादुकांचं येणं प्रत्येकाला जास्त गोड वाटत होतं. त्यामुळे सहाजिकच महाराजांचे आभार मानत प्रत्येकजण म्हणत होता.. श्री गजानन ! जय गजानन! श्री गजानन ! जय गजानन!

🌺अनुभव- शब्दांकन -- जयंत वेलणकर 9422108069

🌸आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

🌹अवश्य वाचा श्रीगजानन अनुभव पुस्तक

भाग एक, यात बावन्न अनुभव आहेत. फक्त रुपये पन्नास. भाग दोन यात एकूण बावन्न अनुभव आहेत (५३ ते १०४ ) फक्त रुपये पन्नास.

....................................

🌺अनुभव १५४+१५५+१५६+१५७

Recent Posts

Comments