🌺अनुभव १६३

"श्री"

गजानन महाराज की जय! (🌺अनुभव १६३)

गजानन महाराजांचे स्वप्न दृष्टांत

जय गजानन! मी अंजली अशोक धर्माधिकारी. लहानपणापासूनच मला गजानन महाराजांचं वेड आणि श्रीगजानन विजय ग्र॔थ वाचनाचा छंद! गजानन विजय ग्रंथात पुंडलिक भोकरेंना गजानन महाराजांनी स्वप्नात येऊन मार्गदर्शन केल्याचं मी वाचायचे तेव्हा मला 'स्वप्न' या विषयाचं खूप कुतूहल वाटायचं. पुढे महाराजांनी मलाच स्वप्नाच्या माध्यमातून दोन लक्षात राहण्यासारखे अनुभव दिलेत आणि योग असेल तर स्वप्नातून योग्य मार्गदर्शन मिळू शकेल यावर माझ्या मनाने शिक्कामोर्तब केले. पुढे मनाच्या कप्प्यात खोलवर ती गोष्ट दडून गेली.

मध्यंतरी श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग एक, दोन, तीन. तीनही पुस्तकं वाचण्यात आलीत भक्तांना गजानन महाराजांविषयी आलेले दीडशेहून अधिक अनुभव मी वाचलेत त्यात पाच सहा अनुभवात भक्तांना गजानन महाराजांनी स्वप्नातून नेमकं मार्गदर्शन केल्याचं वाचनात आलं आणि मला पुन्हा माझ्या त्या अनुभवांची आठवण झाली, व प्रकर्षाने वाटू लागलं की आपण हे अनुभव भक्तांपर्यत पोहोचवावेत.

तर झालं असं की १९८९ साली माझं लग्न झालं. १९९१ मधे आम्हाला कन्यारत्न प्राप्त झालं. माझे मिस्टर तेव्हा वर्धा येथे एका शिक्षण संस्थेत कार्यरत होते .हुषार होते, एम पी एस सी परीक्षेसाठी प्रयत्नशील होते. १९९२ च्या सुमारास एका तथाकथित बड्या नेत्याच्या नातेवाईकाला परीक्षेत गैरप्रकारात रोखल्याचं निमित्त झालं आणि तत्वाशी तडजोड नको या धोरणामुळे मिस्टरांना ती नोकरी सोडावी लागली आणि एक अत्यंत बिकट काळ आमच्या आयुष्यात सुरू झाला. जवळ जवळ दीड दोन वर्षांचा काळ आमच्यासाठी फारच वाईट गेला. आर्थिक स्थिती अगदीच हलाखीची झाली. आम्ही दोघेही स्वाभिमानी!दोघांनीही सासरी माहेरी काहीही सांगायचं नाही असं ठरविलं. आता पुढे काय? हा प्रश्न झोप उडवित होता. जवळ असलेले पैसे संपत आलेले, पदरात दीड वर्षांची ' कल्याणी ' .अत्यावश्यक खर्च तेवढाच करू शकत होतो. मी स्वतः एम.काॅम. बी.एड. झालेली, इंजिनिअर असलेले मिस्टर मधल्या काळात एम. पी. एस. सी. परीक्षाही पास झालेत, परंतू दोघेही रिकामेच. एम. पी एस.सी उत्तीर्ण असल्याने मधील काळात यांच्या मित्राने मुंबईला त्या संदर्भात विचारून पाहिलं परंतू अजून वर्षभर काही होणार नाही, असं कळलं. त्या सर्व परिस्थितीत एकच आशेचा किरण माझ्यासाठी होता. तो होता अर्थातच श्रीगजानन महाराज! मी रोज प्रार्थना करीतच होते. मुलगी कल्याणी! तिचेही बोबडे बोल महाराजांपर्यत पोहोचतच होते. ' महाराज माझ्या बाबांना नोकरी लावून द्या. ' अशावेळेस माणसाच्या मनात नाही नाही ते विचार येतात. आजुबाजूचे लोक आपली टवाळी करतात असं वाटू लागलं. मी पोस्ट मनला रोज विचारू लागले ' शासनाचं काही पत्र आहे का? ' त्यालाही कीव आली. मानसिक तणाव खूप वाढला, नको ते विचार मनात डोकावू लागले, अन् एके रात्री मी महाराजांना चिडून बोलले. म्हणाले! यांना नोकरी लागणार असेल तर तसं सांगा. नसेल लागणार तर ते सांगा. मी पापड, लोणची करून तरी दोन पैसे मिळवीन.असं म्हणून रडत रडतच झोपी गेले. बुधवारी झोपले ,गुरुवारी पहाटे चार वाजताच्या सुमारास महाराज स्वप्नात आले. नागपूरला चंद्रशेखर वराडपांडे यांचेकडे गजानन महाराज मंदिर आहे तिथे एक मोठं तुळशी वृंदावन होतं, त्या वृंदावनाच्या मधील कोनाड्यात, चांदीच्या मुखवट्याच्या रुपात महाराज होते. (शेगांवला राम मंदिरात जसा मुखवटा आहे) त्या रुपात महाराज बोलले,' बारा, तेरा दिवस! ठोकळ मानाने पंधरा दिवस समजून घे! ' ते पाहून माझ्या मनात उत्साह संचारला. मी हे सर्व मिस्टरांना सांगितलं तेव्हा त्यांनी ते हसून उडवून लावलं. म्हणाले, ' जास्त काळजी करू नकोस. तुला आता देवही स्वप्नात दिसायला लागलेत, म्हणून थट्टा केली. माझा गजानन महाराजांवर दृढ विश्वास असल्यामुळे मी मात्र ठणकावून बोलले. ' हसू नका, गजानन महाराज सत्याचे आहेत! आजपासून पंधरा दिवसांतच तुम्हाला कळेल.. '

महाराजांच्या नामस्मरणात माझा एकेक दिवस समोर सरकत होता पंधराव्या दिवशी गुरुवारी दुपारी आम्हा दोघांनाही डुलकी लागली. जरा वेळातच मी दचकून उठले. ' अरे, आज गुरुवार म्हणत मी समोरच्या दारात आले, तर ' महाराष्ट्र शासन ' असं ठळक अक्षरात लिहीलेला एक लिफाफा दारात पडलेला होता. ह्यांना उठवून मी ते पाकीट त्यांच्या हाती दिलं. त्यांनी उघडून वाचलं, त्यात ' तुम्हाला येत्या आठ दिवसांत नागपूरच्या जिल्हा उद्योग केंद्रात रुजू व्हायचा ' आदेश होता .

हे पलंगावरून उतरले, माझे पाय धरून रडू लागले. म्हणाले, मी तुला हसलो, मी चुकलो. मी त्यांना म्हटलं अहो असं काय करताय, महाराजांची क्षमा मागा. त्यांचे आभार माना. ही त्यांची कृपा आहे...

महाराजांच्या कृपेने ह्यांना नोकरी लागली. गाडी रुळावर आली. आमची दर तीन चार वर्षांनी बदली व्हायची. १९९७ च्या प्रकट दिनाची गोष्ट. आम्ही तेव्हा अकोल्याला होतो. कल्याणीच्या पाठीवर आम्हाला ' प्रसाद ' प्राप्त झाला होता. प्रसाद तेव्हा जेमतेम दोन वर्षांचा होता आणि बोबडे बोल बोलू लागला होता. आम्ही अकोल्यात सहकार नगर मधे श्री संगवई यांच्या घरी राहत होतो. आमच्या समोर इंगोलीकर काका काकू रहायचे. मी रोज गजानन विजय ग्रंथातील एक अध्याय वाचायचे अन दुपारी वा रात्री त्यातील कथा मुलांना सांगायचे. जवळच गजानन महाराज मंदिर होतं, तिथे मुलांना घेऊन आम्ही तिघी जात असू.

त्या दिवशी प्रकट दिन होता. सकाळी सातच्या सुमारास प्रसाद उठला, उठला तो रडतच आणि बोलू लागला. ' आई मी गजालस महालाजाच्या देवलात आज येनार नाही. मला आताच महालाज लागवले. ' असं म्हणून रडू लागला मी त्याला प्रेमानं जवळ घेतलं आणि विचारलं, अरे काय म्हणाले महाराज? ' महालाज म्हणाले देवला समोर खोदून ठेवलं आहे. तू गद्यात पडशील, मातीवर चढला तर, मातीवर चढायचं नाही, पडायचं नाही. त्यांच्या हॅप्पी बथदेला मी देवलात नाही येनार. ' म्हणून प्रसाद पुन्हा मोठ्याने रडायला लागला.

हे सर्व मी इंगोलीकर काकूंना सांगितलं तेव्हा त्या बोलल्या, तुम्ही काय त्या लहान मुलाचं बोलणं मनावर घेता? परवाच मी देवळाकडून आले. हा म्हणतो तसं तिथे काहीच नाही.

आम्ही तिघींनी देवळात जाण्याचा निर्णय घेतला, मी प्रसादला कडेवर घेतलं. आम्ही मंदिराच्या दिशेने चालू लागलो. मंदिर जवळ आलं, दृष्टीक्षेपात आलं मात्र प्रसाद मोठ्याने रडायला लागला. कंपाउंड वाॅलसाठी खोदून तिथे मोठे गड्डे केले होते. बाजूला मातीचे मोठे ढीग होते. इंगोलीकर काकूंनी ते पाहिलं मात्र ,त्यांनी प्रसादला नमस्कारच केला. महाराजांनी इतक्या लहान वयात तुला दृष्टांत दिला किती भाग्यवान आहेस रे तू? असं म्हणून त्या त्याचे लाड करू लागल्यात.

ते पाहून आम्हा दोघींचे डोळे भरून आलेत आणि मातीच्या ढीगा पलीकडील गजानन महाराजांच्या मूर्तीला आम्ही तिथूनच हात जोडले, मला क्षणभर जणू भास झाला की महाराज म्हणताहेत माझ्या लहानातील लहान भक्तांकडे माझं लक्ष असतं.मी धन्य होऊन,हात जोडून, त्यांना म्हटलं महाराज असंच सर्व भक्तांकडे लक्ष असू द्या! श्री गजानन!जय गजानन!श्री गजानन ! जय गजानन!

🌺अनुभव-- सौ.अंजली अशोक धर्माधिकारी, नागपूर

शब्दांकन-- जयंत वेलणकर

9422108069

🌹आपणाजवळ गजानन महाराजांविषयी, काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

अवश्य वाचा श्रीगजानन अनुभव पुस्तक भाग एक, दोन, तीन ( प्रत्येकात बावन्न अनुभव, सहयोग राशी प्रत्येकी पन्नास फक्त)

श्रीगजानन अनुभव पुस्तक आता एमेझाॅन वरही उपलब्ध आहे.