🌺अनुभव १७०🌺 नाम गजाननाचे घेता अशुभाची नसे वार्ता

"श्री "

गजानन महाराज की जय!(🌺अनुभव १७०🌺)

नाम गजाननाचे घेता अशुभाची नसे वार्ता

जय गजानन! मी वीणा धामणकर, माझं वय आज ८४ च्या घरात आहे. अर्थात जवळपास आयुष्य जगून झालं, असं म्हणता येईल. माझे मिस्टर पोलीस खात्यात मोठ्या हुद्द्यावर होते. बदलीची नोकरी, त्यामुळे वेगवेगळ्या ठिकाणी रहाणं झालं. पण या वेगवेगळ्या ठिकाणी मला एक सोबत मात्र कायम होती. माझ्या गजानन बाबांची! खरं सांगायचं तर गजानन महाराजांमुळे जीवन सुसह्य झालं. तसं पाहता मी एक सर्वसामान्य गृहिणी. गजानन महाराजांविषयी खूप अनुभव आलेत हे खरं आहे. तुमच्यापर्यंत माझे अनुभव पोहोचतील असं वाटलंही नव्हतं पण ते सोशल मिडीया का काय म्हणतात नं त्याचे आभार. त्या माध्यमातून जयंत वेलणकर असं काही करताहेत असं कळलं आणि मी माझे अनुभव तुमच्या कानावर घालण्याचं ठरविलं. माझ्या भाषेकडे लक्ष न देता गजानन महाराजांचे हे अनुभव गोड मानून घ्या इतकीच माझी अपेक्षा.

मी माझ्या अनुभवातून तुम्हाला सांगते, गजानन महाराजांची भक्ति करा, नित्य कास धरा. त्या साठी गजानन विजय ग्रंथाचा आश्रय घ्या. मग महाराजच तुमचा हात सोडत नाहीत. मी सतराव्या वर्षापासून पारायण करीत आहे.' नाम गजाननाचे घेता अशुभाची नसे वार्ता ' याचा अनुभव सांगते. आमची आई आमच्या लहानपणीच देवाघरी गेली. त्यामुळे आमची मोठी बहीण ' लीला अक्का ' हेच आमचं हक्काचं माहेर. यवतमाळ जिल्ह्य़ात पारवा या गावी मी गेले होते. अक्काच्या घराला मागे मोठी मातीची उंच भिंत होती. ती चांगलीच जाडजूड भिंत होती. अक्का अंगणात उभी होती भिंतीजवळ. मी देवघरात गजानन विजयचं पारायण करीत होते. अध्याय वाचन होत होतं, ' तुझे दर्शन झाल्यावरी अशुभ अवघे जाते दूरी ... ' इतक्यात अचानक ताईचा किंचाळण्याचा आवाज आला, सोबतच काही कोसळल्याचा आवाज. एवढी मोठी उंच भिंत क्षणात आडवी झाली होती. ताईला आतून प्रेरणा मिळून ती चार पावलं मागे सरकली अन्यथा ताई सरळ भिंती खाली येणार होती. सर्वच दृष्य भयावह होतं. आजूबाजूचे लोक जमा झालेत. जो तो बोलू लागला गजानन विजय ग्रंथाचं पारायण चालू आहे त्यामुळेच लीला अक्काच्या संरक्षणाची जबाबदारी महाराजांनी स्वीकारून गंडांतर टळलं.

त्यानंतरचा एक अनुभव! तेव्हा मिस्टर पी. आय. होते ब्रह्मपुरीला बदली झाली होती. छान मोठ्ठं क्वार्टर होतं. माझं गजानन विजयचं पारायण नित्य नेमे सुरू होतच. काय नेमकं कारण झालं कळलं नाही पण माझी तब्येत हळू बिघडत गेली आणि पुढे ती ढासळत जाऊन चांगलीच बिघडली. तीन चार डाॅक्टर असून रोगाचं निदान होत नव्हतं मी सिरीयस झाले. जवळपास बेशुद्धावस्थेत पोहोचले.भ्रम झाल्यासारखं,माझी बडबड सुरू झाली. " ती पहा ती चार माणसं मला न्यायला आली आहेत " असं काहीसं माझ्या तोंडून निघू लागलं. घरातील वातावरण गंभीर झालं. एक एक नातेवाईक भेटण्यास येऊ लागला आणि हे प्रकरण गंभीर आहे, यांना नागपूरला हालवायला हवं असं डाॅक्टर सह सर्वाचंच मत झालं. एकच धावपळ सुरू झाली. केस हाताबाहेर गेली आहे हे समजून सर्वच हतबल झालेत. इतक्यात एक पूर्णपणे अनोळखी गृहस्थ झपाझप चालत घरात आलेत. त्यांनी मला पाहिलं आणि उपस्थित सर्वांनाच उद्देशून बोललेत. " शेजारीच खेड्यातील एक माणूस आहे. त्याचं औषध हमखास लागू पडेल. त्याला आणून दाखवा. एवढं कराच!" माणसाचा ठाव ठिकाणा देऊन घाईने निघून गेलेत. मी तर त्यांना पाहू शकले नाही कारण मी त्या अवस्थेतच नव्हते पण उपस्थितांना त्यांच्यात गजानन महाराजांचा भास झाला. ताबडतोब एक शिपाई तिकडे पाठविण्यात येऊन 'ते ' डाॅक्टर घरी येऊन पोहोचलेत. कुठलीतरी पावडर दुधातून मला देण्यात आली. पाच सहा पुड्या पोटात गेल्यात अन् मी पूर्ण शुद्धीवर आले आणि महाराजांच्या कृपेने लवकरच पूर्ण तंदुरुस्त झाले आणि पुन्हा एकदा गजानन विजयचं पारायण नियमित करू लागले.

असाच एक विलक्षण अनुभव आम्ही चंद्रपूरला असताना महाराजांनी दिला. साहेबांचं तेव्हा चंद्रपूरला पोस्टिंग झालं होतं. आम्हाला क्वार्टर मिळायला वेळ होता म्हणून आम्ही काही दिवसांसाठी शुक्ल यांच्या बिल्डिंग मधे तीन खोल्यांचं घर किरायानं घेतलं होतं. तेव्हा घरी स्टोव्हवर स्वयंपाक होत असे. स्टोव्ह पेटवण्या साठी राॅकेल मधे बुडवून काकडा लावत असत. एका लहान डब्यात सोयीसाठी राॅकेल काढून ठेवलं होतं. एकदा माझी मुलगी 'सुवर्णा ' तेव्हा जेमतेम दोन वर्षांची असेल, मी काही कामात व्यस्त होते, सुवर्णा खेळता खेळता नजर चुकीने त्या डब्यापर्यंत पोहोचली आणि तिने चक्क तो डबा तोंडाला लावला. डब्यात फार नसावं पण होतं ते राॅकेलच नं माझं लक्ष गेलं तो डबा बाजूला पडलेला, सुवर्णा बाजूला निपचित पडलेली, तिने डोळे फिरवले होते. साहेब घरी नव्हते, शेजारणी मदतीला धावल्या. तिला दवाखान्यात नेलं, डॉक्टरांनी कसंबसं औषध जिभेवर सोडलं, म्हणाले, हिला संडास होऊन सगळं बाहेर निघून जाईल काळजी करू नका आणि त्यांनी आम्हाला घरी पाठवून दिलं.

संकटात देव आठवतो हे खरं आहे. पण त्या दिवशी प्रामाणिकपणे सांगते घाबरून गेले होते त्यामुळे मला सुचलं नाही. शेजारच्या सुधाताईंनी सुचविलं, म्हणाल्या "वीणाताई, अहो तुम्ही महाराजांना साद घाला. त्यांचा अंगारा लावा. त्यांचा धावा करा. " आम्ही अक्षरशः सगळ्या सभोवताली बसलो. गळ्या पासून खरं तर, ओठांपासून, पोटालाही अंगारा लावला आणि एकत्रित गजानन महाराजांना प्रार्थना करू लागलो. शपथ सांगते, दहा मिनिटात सुवर्णाची हालचाल सुरू झाली. तिने डोळे उघडले आणि नेमकी सुधा ताईंनाच ती बोलली 'सुधा काकू मला खेळणी द्या नं खेळायला ' ते ऐकून आमच्या सगळ्यांच्याच डोळ्यात टचकन पाणी आलं. मी तिला प्रेमातिरेकाने उचलून घेत छातीशी कवटाळलं अन् पटापट तिच्या कपाळाचे मुके घेऊ लागले. आलेला हुंदका दाबण्याच्या प्रयत्नात ओठांवर आलेले शब्द माझेच मला ऐकू आले. श्री गजानन! जय गजानन! श्री गजानन !जय गजानन!

🌺अनुभव-- श्रीमती विणा धामणकर, नागपूर शब्दांकन -- जयंत वेलणकर 9422108069

🌸आपल्या जवळ गजानन महाराजांविषयी काही अनुभव असल्यास स्वागत आहे.

🌹अवश्य वाचा श्रीगजानन अनुभव पुस्तक

भाग एक, यात बावन्न अनुभव आहेत. सहयोग राशी फक्त रुपये पन्नास. भाग दोन यात एकूण बावन्न अनुभव आहेत (५३ ते १०४ ) फक्त रुपये पन्नास.भाग तीन बावन्न अनुभव (१५७पर्यंत)फक्त रुपये पन्नास

श्रीगजानन अनुभव पुस्तक एमेझाॅन वर उपलब्ध आहे.